سرطان ریه – علایم، تشخیص و درمان آن

همه چیز درباره سرطان ریه

سرطان ریه نوعی بیماری است که باعث رشد بی رویه و غیرقابل کنترل سلول ها و تبدیل آن ها به تومور های سرطانی در ریه شده و تنفس را با مشکل مواجه می کند.

بر اساس آمار مرکز کنترل بیماری، ۲۱۸۵۲۷ نفر در سال ۲۰۱۵، در آمریکا، به سرطان ریه مبتلا شده اند. بهتر است بدانید تشخیص زودهنگام این بیماری، به درمان آن بسیار کمک خواهد کرد.

با این وجود، تشخیص سرطان ریه، در مراحل اولیه بیماری، کار دشواری است، زیرا علائم آن با عفونت های تنفسی مشابه بوده و یا ممکن است اصلا نشانه ای نداشته باشد.

در این مقاله از وبسایت تاروت رنگی، ما در مورد ماهیت سرطان ریه، چگونگی شناخت علایم و نشانه ها، تشخیص و روش های درمانی آن توضیح خواهیم داد. پس با ما همراه شوید.

سرطان ریه چیست؟

سرطان ریه، باعث وقوع تغییر ناگهانی، در سلول ها، حتی سلول های سالم می شود.

به طور معمول، بدن برای جلوگیری از رشد بیش از حد سلول ها در طول چرخه حیات شان، در زمانی مشخص، آن ها را از بین می برد.

سرطان، این دستورالعمل را نادیده گرفته و باعث رشد و تکثیر بیش از حد سلول ها، در مواقع غیر ضروری، خواهد شد.

رشد بیش از حد سلول ها، منجر به ایجاد تومورها و اثرات مضر ناشی از سرطان می گردد.

در سرطان ریه، این الگوی رشد سلولی در ریه ها، که از ارگان های حیاتی برای تنفس و تبادل گاز هستند، رخ می دهد.

پزشکان، معمولا، بسته به اندازه سلول ها در زیر میکروسکوپ، که ممکن است کوچک یا بزرگ باشند، دو نوع سرطان ریه را تشخیص می دهند که احتمال وقوع سرطان ریه با سلول های بزرگ، در افراد، بیش از سلول های کوچک است.

احتمال ابتلا به سرطان ریه در همه افراد وجود دارد، اما این بیماری در افراد سیگاری، کسانی که در معرض دود قرار داشته و یا مواد شیمیایی و گازهای سمی را استنشاق می کنند، بیشتر شایع است.

حتی اگر این افراد در گذشته خیلی دور نیز در معرض این گازها و مواد سمی قرار گرفته باشند، ممکن است سلول های ریه شان تغییر پیدا کرده و در نهایت به سرطان ریه مبتلا شوند.

عوامل افزایش خطر ابتلا به سرطان ریه

پزشکان گاهی نمی‌توانند بگویند چرا برخی از افراد به سرطان ریه مبتلا می‌شوند و برخی دیگر هرگز به این بیماری دچار نمی‌شوند.

با وجود این، می‌دانیم که احتمال ابتلای بعضی از افرادِ در معرض عوامل خطرزا، به سرطان ریه بیش‌تر است.

عامل خطرزا، عاملی است که احتمال ابتلای فرد به بیماری را افزایش می‌دهد.

مطالعاتی که در این زمینه انجام شده است این عوامل خطرزا را برای سرطان ریه مشخص کرده اند:

استعمال دخانیات:

استعمال دخانیات تاکنون مهم‌ترین عامل خطرزا برای سرطان ریه به‌شمار می‌آید.

مواد مضر موجود در دخانیات به سلول‌های ریه صدمه وارد می‌کنند.

به‌همین دلیل مصرف سیگار برگ، پیپ، قلیان و سیگار معمولاً منجر به ابتلا به سرطان ریه می‌شود و تنفس در محیطی که افراد دخانیات مصرف می‌کنند می‌تواند باعث بروز سرطان ریه در افراد غیرسیگاری شود.

هرچه فرد بیش‌تر در معرض دود باشد خطر ابتلای او به سرطان ریه افزایش می‌یابد.

رادون:

رادون گاز رادیواکتیوی بی‌بو، بی‌مزه و بی‌رنگ است.

این گاز در خاک و سنگ‌ها تشکیل می‌شود. افرادی که در معادن کار می‌کنند معمولاً در معرض گاز رادون هستند.

در بعضی قسمت‌های دنیا، رادون در منازل نیز یافت می‌شود. رادون به سلول‌های ریه صدمه وارد می‌کند و احتمال این‌که افرادی که در معرض این گاز هستند به سرطان ریه مبتلا شوند بسیار زیاد است.

خطر ابتلا به سرطان ریه (ناشی از قرارگرفتن در معرض گاز رادون) در افراد سیگاری افزایش می‌یابد.

پنبۀ نسوز یا پنبۀ کوهی- آزبست (Asbestos) و مواد دیگر:

افرادی که در مشاغل خاصی مثل کار در صنایع شیمیایی و ساخت‌و‌ساز مشغول به کار هستند در معرض خطر ابتلا به سرطان ریه هستند.

سروکار داشتن با پنبه نسوز، آرسنیک، کروم، نیکل، دوده، قطران و مواد دیگر معمولاً به ابتلا به سرطان ریه می‌انجامد.

هرچه فرد زمان طولانی‌تری با این مواد سروکار داشته باشد خطر افزایش می‌یابد.

خطر ابتلا به سرطان ریه ناشی از قرارگرفتن در معرض این مواد، در افراد سیگاری بیش‌تر است.

آلودگی هوا:

آلودگی هوا، خطر ابتلا به سرطان ریه را اندکی افزایش می‌دهد.

تأثیرات منفی آلودگی هوا بر سلامتی اشخاص در افراد سیگاری بیش‌تر است.

پیشینه خانوادگی ابتلا به سرطان ریه:

خطر ابتلای افرادی که پدر، مادر، برادر یا خواهر آنها به سرطان ریه مبتلا شده است افزایش خواهد یافت. (حتی در صورتی‌که این افراد سیگاری نباشند.)

سابقۀ شخصی سرطان ریه:

افرادی که به سرطان ریه مبتلا بوده‌اند بیش‌تر در معرض خطر به‌وجود آمدن تومور ریه ثانویه هستند.

سن بالای ۶۵ سال:

در بیش‌تر موارد، سرطان ریه در افرادی که بیش‌تر از ۶۵ سال سن دارند مشاهده می‌شود.

محققان عوامل خطرزای احتمالی دیگری را نیز بررسی کرده‌اند.

مثلاً، ابتلا به بعضی بیماری های خاص ریه (مانند بیماری سل یا برنشیت) برای مدت طولانی، خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش می‌دهد.

البته هنوز کاملاً مشخص نیست که ابتلا به بیماری های خاصِ ریه عاملی برای بروز سرطان ریه به‌شمار می‌رود یا خیر.

افرادی که فکر می‌کنند در معرض خطر ابتلا به سرطان ریه هستند باید با پزشک خود مشورت کنند.

پزشک روش‌هایی را برای کاهش خطر به آنها پیشنهاد می‌دهد و برنامه مناسبی برای انجام معاینات عمومی (چک آپ) آنها تعیین می‌کند.

اهمیت افرادی که به سرطان ریه مبتلا بوده‌اند پس از درمان لازم است معاینه (چک‌آپ) شوند.

زیرا پس از درمان، احتمال رشد مجدد تومور ریه یا تشکیل تومور جدید زیاد است.

نشانه ها و علایم سرطان ریه

در افرادی که مبتلا به سرطان ریه هستند، علائم همیشه تا زمانی که شرایط بیماری به آخرین مرحله نرسیده باشد، بروز پیدا نمی کند.

با این حال، برخی از افراد ممکن است متوجه علائمی شوند که به نظر آن ها مربوط به بیماری حادی نباشد.

نمونه هایی از این علائم عبارتند از:

• از دست دادن اشتها
• تغییر در صدای شخص ، مانند گرفتگی صدا یا خس خس
• عفونت های مکرر قفسه سینه ، مانند برونشیت یا ذات الریه
• سرفه طولانی مدت که ممکن است به مرور بدتر شود.
• تنگی نفس
• سردرد های بی دلیل
• کاهش وزن
• سخت نفس کشیدن و احساس خس خس و درد در قسمت سینه

همچنین ممکن است فرد علائم دیگری مانند درد شدید در قفسه سینه، استخوان درد یا سرفه خونی داشته باشد.

تشخیص سرطان ریه

اگر شما علامتی مشاهده می‌کنید که احتمال می‌دهید از جمله نشانه‌های سرطان ریه باشند، با پزشک متخصص در میان بگذارید.

این پزشک است که باید تشخیص دهد که منشاء این علائم از سرطان بوده یا مشکلات دیگری باعث پدید آمدن آن ها شده است.

پزشک پس از بررسی سابقۀ پزشکی شما و خانواده احتمالاً از شما آزمایش خون می‌خواهد و یک یا چند مورد از این آزمایش‌ها را انجام می‌دهد:

معاینات فیزیکی

پزشک هنگام معاینه به صدای تنفس شما گوش می‌دهد و ریه‌های شما را از لحاظ وجود مایعات معاینه می‌کند.

ممکن است پزشک با لمس کردن، وجود غده‌های لنفاوی متورم و تورم کبد را تشخیص دهد.

در صورتی که پزشک، در نمونه برداری، نمونه مشکوکی مشاهده کرده و یا بیمار علائمی مشابه نشانه های سرطان ریه داشته باشد، در قدم بعدی، متخصص آزمایشات دیگری را تجویز خواهد کرد.

نمونه هایی از این موارد عبارتند از:

انواع تصویر برداری

توموگرافی (پرتونگاری لایه لایه) کامپیوتری (سی تی اسکن) و برش‌نگاری با گسیل پوزیترون (PET)، بخش های مختلف سرطانی بافت ریه و اسکن استخوان ها نیز میزان رشد سرطان را می تواند کاملا نشان دهد.

پزشکان همچنین ممکن است از این اسکن ها، برای بررسی روند درمان و اطمینان از عدم بازگشت بیماری استفاده کنند.

تصویربرداری می تواند به نمایش تومورهای ریه یا بررسی روند درمان کمک کند.

نمونه برداری از بافت ها

اگر پزشک در تصویربرداری ضایعه مشکوکی را تشخیص دهد، ممکن است برای بررسی و آزمایش سلول های سرطانی، از آن ها نمونه برداری کند.

روش های مختلفی برای نمونه برداشتن از بافت ها وجود دارد که اغلب به محل قرارگیری آن ضایعه بستگی دارد.

به عنوان مثال، در برونکوسکوپی، پزشک میله بلند و باریکی را که در انتهای آن، دوربینی قرار دارد، وارد محدوده سرطانی کرده تا بتواند ضایعه ها را کاملا ببیند و از آن ها نمونه برداری کند.

پزشک با استفاده از سوزن، برس‌های خاص یا دیگر تجهیزات از سلول‌ها نمونه‌برداری می‌کند.

همچنین گاهی پزشک ناحیه موردنظر را با آب شست‌و‌شو می‌دهد و سلول‌های جمع شده در آب را آزمایش می‌کند.

پزشک شما از یک یا چند مورد از این آزمایش‌ها برای جمع‌آوری نمونه استفاده می‌کند:

سلول‌شناسی خلط

خلط مایع غلیظی است که هنگام سرفه کردن از ناحیۀ ریه‌ها خارج می‌شود.

نمونه‌ای از این خلط را از لحاظ وجود یاخته‌های سرطانی در آزمایشگاه بررسی می‌کنند.

توراسنتز (Thoracentesis)

پزشک برای خارج کردن مایعات (مایعات درون غشاء جانبی) از قفسه سینه از سوزن‌های بلندی استفاده می‌کند. این مایعات از لحاظ وجود یاخته‌های سرطانی در آزمایشگاه بررسی می‌شوند.

آسپیراسیون با سوزن نازک (Fine-needle aspiration)

پزشک برای خارج کردن بافت یا مایع از ریه یا غدۀ لنفاوی از سوزن نازکی استفاده می‌کند.

پزشک معمولاً از سی.تی. اسکن یا وسایل دیگر عکسبرداری برای هدایت سوزن به سمت تومور ریه یا غدۀ لنفاوی استفاده می‌کند.

توراکوسکوپی (Thoracoscopy)

جراح چندین شکاف کوچک در ناحیۀ قفسه سینه یا پشت شما ایجاد می‌کند.

و با استفاده از لوله‌ای نازک و سبک ریه‌ها و بافت‌های مجاور را معاینه می‌کند و در صورت مشاهدۀ موارد مشکوک از این سلول‌ها نمونه‌برداری می‌کند.

توراکوتومی (Thoracotomy)

پزشک قفسه سینه را با شکاف بزرگی باز می‌کند. شاید غدد لنفاوی و بافت‌های دیگر را خارج کند.

مدیاستینوسکوپی (Mediastinoscopy)

جراح شکافی را در قسمت بالای استخوان پستان ایجاد می‌کند و از لوله‌ای باریک و نازک برای مشاهدۀ درون قفسه سینه استفاده می‌کند؛ و در صورت لزوم از بافت‌ها یا غدد لنفاوی نمونه برمی‌دارد.

در صورتی که بافت های سرطانی دور از دسترس باشند، برای از بین بردن آن ها، متخصص می تواند از روش های جراحی لیزری، مانند توراکوسکوپی یا عمل جراحی قفسه سینه به وسیله ویدیو، استفاده کند.

آزمایشات تخصصی

پزشک همچنین ممکن است برای بررسی وجود سرطان ریه ، آزمایش خلط سینه یا خون تجویز نماید.

متخصص با استفاده از این اطلاعات، نوع سرطان و میزان پیشرفت آن را، کاملا مشخص خواهد کرد.

اهمیت تشخیص به موقع بیماری

تشخیص زودهنگام سرطان ریه می تواند برای بیمار نجات بخش باشد، زیرا سلول های سرطانی می توانند قبل از آن که پزشک آن ها را تشخیص دهد، به بخش های دیگر بدن نیز منتقل شده و در این صورت، درمان آن بسیار دشوار خواهد بود.

گاهی ممکن است پزشک به بیمار توصیه کند تا تست غربالگری سرطان انجام دهد.

این کار با استفاده از یک سی تی اسکنر با دوز پایین انجام خواهد شد.

با وجود این که همه افراد تمایل به انجام این آزمایش ندارند، این روش به متخصصان کمک می کند تا بیماری را زودتر تشخیص دهند.

طبق گزارش انجمن ریه آمریکا ، افرادی که ممکن است برای انجام تست غربالگری سرطان ریه داوطلب شوند، عبارتند از:

• بیماران بین سن ۵۵ تا ۸۰ سال
• افراد سیگاری که به مدت ۳۰ سال، روزی یک پاکت و یا به مدت ۱۵ سال روزی ۲ پاکت سیگار می کشیدند.
• اشخاصی که اخیرا سیگاری بوده و یا ۱۵ سال است که آن را ترک کرده اند.

اگر شخص تمام این معیارها را داشته باشد، اغلب تحت پوشش بیمه قرار می گیرد. با این حال، مردم همیشه باید قبل از ثبت نام در غربالگری سرطان ریه ، با شرکت بیمه خود مشورت کنند.

گریدبندی و مراحل پیشرفت سرطان ریه

مرحله بندی سرطان نشان می دهد بیماری تا چه حد شدید بوده و در بدن گسترش یافته است.

این طبقه بندی به پزشکان کمک می کند تا روش درمانی مناسبی را انتخاب کرده و در نهایت بهترین نتیجه را بگیرند.

در هر مرحله، میزان پیش رفت سرطان، تعداد و اندازه تومورها و این که آیا بیماری به غدد لنفاوی مجاور خود رسیده است، مشخص خواهد شد.

غدد لنفاوی، بخشی از سیستم لنفاوی بدن هستند که به قسمت های دیگر بدن متصل بوده و اگر سرطان، به آن بخش ها برسد، به راحتی در بدن پخش شده و خطرناک خواهد شد.

مرحله بندی برای سرطان ریه با چند زیر گروه در هر بخش، بسیار پیچیده و گسترده است.

در ابتدا، پزشکان آن را به سلول های کوچک و غیر کوچک (بزرگ) تقسیم می کنند.

هنگامی‌که سرطان از نقطۀ اولیه به نقاط دیگر بدن منتشر می‌شود، تومور جدید سلول‌های سرطانی مشابه و نام مشابهی با تومور اولیه دارد.

مثلاً اگر سرطان ریه به کبد منتشر شود،

سلول های سرطانی که در کبد وجود دارند در واقع سلول‌های سرطانی ریه هستند و نام بیماری سرطان ریه متاستاتیک است (نه سرطان کبد).

به همین دلیل درمان این بیماری مشابه با درمان سرطان ریه است نه سرطان کبد.

پزشکان به تومور جدید، بیماری متاستاتیک یا «دوردست» می‌گویند.

معمولاً برای مرحله‌بندی نیاز به انجام آزمایش‌های خون یا آزمایش‌های دیگر است.

سی تی‌ اسکن

اگر سی تی اسکن انتشار سرطان، به کبد، غدد فوق کلیوی، مغز یا اندام‌های دیگر را نشان دهد، لازم است برای کسب نتایج واضح‌تر از ماده حاجب تزریقی و یا خوراکی استفاده کرد.

ماده حاجب به واضح‌تر ظاهرشدن این بافت‌ها کمک می‌کند.

اگر در سی.تی.اسکن تومور مشاهده شود، پزشک از نمونه برداری برای پیدا کردن سلول‌های سرطانی ریه استفاده می‌کند.

اسکن استخوان

اسکن استخوان سرطانی را که در استخوان‌ها منتشر شده است نشان می‌دهد.

در این اسکن مقدار کمی مادۀ رادیواکتیو به شما تزریق می‌شود.

این ماده از طریق خون در بدن شما منتشر و در استخوان‌ها جمع می‌شود.

دستگاهی به نام اسکنر، تشعشعات را پیدا و آنها را اندازه‌گیری می‌کند.

اسکنر تصویری از استخوان‌ها را روی صفحۀ نمایش کامپیوتر نشان می‌دهد یا آنها را بر فیلم ذخیره می‌کند.

ام آر آی (MRI)

شاید پزشک دستور تهیه تصاویر ام آر آی از مغز، استخوان‌ها و بافت‌های دیگر بدنتان را بدهد.

ام آر آی از آهنربای قوی که به کامپیوتر متصل شده است استفاده می‌کند و تصاویر حاوی جزئیاتی از بافت را روی صفحه کامپیوتر یا فیلم نمایش می‌دهد.

پت ‌اسکن (PET Scan)

پزشک از این نوع اسکن برای پیدا کردن سرطانی که منتشر شده است استفاده می‌کند.

مقدار کمی قند رادیواکتیو به شما تزریق می‌شود.

دستگاهی خاص از روند مصرف این قند توسط سلول‌های بدن تصاویری کامپیوتری تهیه می‌کند.

چون سلول‌های سرطانی سریع‌تر از سلول‌های عادی قند مصرف می‌کنند نواحی سرطانی روی تصاویر روشن‌تر مشاهده می‌شوند.

معیار های مرحله بندی متفاوت بوده و پزشکان، به طور معمول، بخش سلول های بزرگ سرطان ریه را با توجه به اندازه تومور ها و میزان گسترش آن ها در بدن، به روش زیر، تقسیم بندی می کنند:

نهفته یا پنهان

در این مرحله، سلول های سرطانی در تصویر برداری دیده نمی شوند، اما ممکن است در خلط سینه یا مخاط وجود داشته و به بخش های دیگر بدن، منتقل شوند.

مرحله ۰

پزشک در این مرحله می تواند سلول های غیر طبیعی را فقط در بالاترین لایه سلول های مجاری تنفسی ببیند.

مرحله ۱

در این سطح، توموری در ریه ایجاد گشته، از ۵ سانتی کوچک تر بوده و به سایر قسمت های بدن سرایت نکرده است.

(مرحله یک. اِی (IA): تومور ریه از جنس سرطان تهاجمی است.

این تومور به خارج از داخلی‌ترین پوشش ریه گسترش یافته و وارد بافت‌های عمیق‌تر ریه شده است.

عرض تومور کم‌تر از سه سانتی‌متر است (کم‌تر از یک‌چهارم فوت).

تومور در بافت عادی احاطه شده و به نایژه‌ها حمله نکرده است. سلول‌های سرطانی در غدد لنفاوی مجاور قابل مشاهده نیستند.

مرحله یک. بی (IB): تومور بزرگ‌تر است یا عمیق‌تر رشد کرده ولی سلول‌های سرطانی در غدد لنفاوی مجاور مشاهده نمی‌شوند.

تومور ریه یکی از این موارد است:

عرض تومور بیش‌تر از سه سانتی‌متر است.

تومور داخل نایژۀ اصلی رشد کرده است.

تومور از داخل ریه به درون غشاء جانبی رسوخ کرده است.

مرحله ۲

در این حالت، تومور کوچک تر از ۵ سانتی متر بوده و ممکن است به غدد لنفاوی در قسمت ریه سرایت کند و یا کوچک تر از ۷ سانتی متر باشد و فقط در بافت های اطراف نفوذ کرده، اما غدد لنفاوی مجاور را درگیر نکند.

(مرحله دو.بی(IIB) : تومور یکی از این موارد است:

سلول‌های سرطانی در غدد لنفاوی مجاور مشاهده نشده‌اند ولی تومور به دیوارۀ قفسه سینه، دیافراگم، پرده جنب، نایژه اصلی یا بافت احاطه‌کنندۀ قلب حمله کرده است.

سلول‌های سرطانی در غدد لنفاوی مجاور مشاهده شده‌اند و یکی از این شرایط را دارند:

عرض تومور بیش‌تر از سه سانتی‌متر است.

تومور درون نایژۀ اصلی رشد کرده است.

تومور از درون ریه در پردۀ‌ جنب رسوخ کرده است.

مرحله ۳

در این مرحله، سرطان به غدد لنفاوی سرایت کرده و به قسمت های دیگر ریه و مناطق اطراف آن رسیده است.

(مرحله سه.اِی (IIIA): اندازۀ تومور متغیر است.

سلول‌های سرطانی در غدد لنفاوی نزدیک ریه‌ها، نایژه و غدد لنفاوی ریه‌ها مشاهده شده‌اند ولی در همان سمتی از قفسه سینه قرار دارند که تومور ریه واقع شده است.

مرحله سه .بی (IIIB): اندازۀ تومور متغیر است.

سلول‌های سرطانی در گردن و یا در قفسه سینه در جهتی مخالف با محل تومور ریه مشاهده شده‌اند؛ و حتی بعید نیست تومور به اندام‌های مجاور نظیر قلب، مری یا نای حمله کرده باشد.

شاید در یک لوب از ریه، بیش‌تر از یک توده بدخیم مشاهده شود و یا سلول‌های سرطانی به مایع غشاء جانبی رسوخ کرده باشد.

مرحله ۴

در این بخش، سرطان در قسمت های دورتر بدن مانند استخوان ها، غدد کلیوی یا مغز را نیز درگیر کرده است.

سرطان ریه سلول های کوچک با اشاره به اینکه سرطان در داخل یا خارج از ریه ها گسترش یافته است، دارای مقولات، محدوده و گستره خاص خود می باشند.

روش درمان سرطان ریه

درمان سرطان ریه به محل و مرحله بیماری و همچنین سلامت کلی فرد بستگی دارد.

جراحی و پرتودرمانی، متداول ترین روش ها برای درمان سرطان ریه است، اما سایر روش های دیگری نیز وجود دارد.

به عنوان مثال، پزشکان اغلب سرطان ریه سلول های کوچک را از طریق شیمی درمانی، درمان می کنند.

درمان های احتمالی شامل موارد زیر می باشد:

جراحی

پزشک ممکن است برای از بین بردن بافت سرطانی ریه و مناطق اطراف آن، عمل جراحی را انتخاب کند. در این صورت، با استفاده از روش لوبکتومی، بخشی از بافت ریه برداشته خواهد شد.

در موارد شدیدتر، جراح ممکن است یک ریه را به طور کامل بردارد. فرد می تواند بدون ریه زندگی کند، اما داشتن سلامت جسمانی، قبل از جراحی، در تاثیر نتیجه نهایی موثر خواهد بود.

شیمی درمانی

در این روش، از داروها برای کوچک کردن یا از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. این داروها، با هدف قرار دادن سریع سلول ها، نتیجه درمان را بهبود می بخشند.

در صورتی که سرطان به نقاط دیگر بدن رسیده باشد، شیمی درمانی، تاثیر قابل توجهی در بهبود بیماری و از بین بردن بافت های سرطانی دارد.

با این حال، شیمی درمانی یک روش مداخله گر قدرتمند در سیستم بدن بوده و می تواند دارای عوارض جانبی از جمله تهوع شدید و کاهش وزن باشد.

پرتودرمانی

در این روش، از پرتوهای پر انرژی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود.

پزشک همچنین ممکن است قبل از عمل جراحی، از پرتودرمانی برای کوچک کردن تومورها استفاده کند.

پرتودرمانی عمدتاً برای درمان سرطان هایی که در یک نقطه متمرکز بوده و به بخش های دیگر بدن گسترش نیافته باشد، مفید است.

درمان هدفمند

این روش می تواند با استفاده از دارویی خاص، روی رفتار مشخصی از سلول سرطانی تاثیر بگذارد.

به عنوان مثال، داروهایی که سلول های سرطانی را از تکثیر باز می دارند، جز این دسته هستند.

برای درمان سرطان ریه، اغلب متخصصان، در زمینه های مختلف، کمک گرفته می شود که عبارتند از:

• جراحان
• انکولوژیست های پرتودرمانی
• متخصصان ریه
• تنفس درمانگر ها

خلاصه

مصرف سیگار، علت اصلی سرطان ریه و ترک آن، بهترین روش برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری است.

طبق گزارش انجمن سرطان آمریکا ، سرطان ریه عامل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان بوده و  ۱۵۴۰۵۰ نفر در سال ۲۰۱۸، بر اثر این بیماری فوت کرده اند.

مرگ و میر ناشی از سرطان ریه، بیش از سرطان سینه، روده و پروستات می باشد.

در صورت عدم مصرف سیگار، این بیماری به راحتی قابل پیش گیری بوده و با تشخیص زودهنگام و به موقع، قابل درمان خواهد بود.

تشخیص بیماری و نتیجه نهایی آن، به نوع سرطان ریه و میزان گسترش آن در بدن بستگی دارد.

برای اطلاع از وضعیت بیمار و تشخیص درست، با در نظر گرفتن میزان سلامت فرد، حتما با پزشک مشورت شود.

نتیجه گیری

سرطان ریه یک بیماری جدی و کشنده است که بر توانایی نفس کشیدن فرد تأثیر می گذارد.

با این حال، تشخیص به موقع، در افرادی که مستعد ابتلا به این سرطان هستند، در درمان بهتر بسیار کمک خواهد کرد.

اندازه تومورها و میزان گسترش آن در بدن، در  نتیجه نهایی تاثیر خواهد داشت.

گزینه های درمانی شامل جراحی برای از بین بردن بخش یا تمام ریه ها، شیمی درمانی، پرتودرمانی و همچنین دارو درمانی هدفمند می باشد.

اگر فردی احساس می کند که ممکن است در معرض خطر سرطان ریه باشد ، باید حتما به پزشک مراجعه کند.

سوال:

بهترین روش پیشگیری از سرطان ریه چیست؟

جواب:

بهترین روش برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری، ترک سیگار یا عدم مصرف آن است.

منبع: مدیکال نیوز تودی