منیزیم – خواص، میزان مصرف، مواد غذایی، کمبود و عوارض آن
منیزیم و هر آنچه که باید درباره آن بدانید!
منیزیم (Magnesium) یک ماده معدنی مهم بوده و در بیش از ۳۰۰ واکنش آنزیمی در بدن انسان نقش دارد.
برخی از کارکردهای این ماده شامل کمک به عملکرد عضلات و اعصاب، کنترل قند خون، تولید انرژی سلولی، تنظیم فشار خون و حمایت از سیستم ایمنی بدن می باشد.
وجود منیزیم برای تنفس سلولی (که طی آن گلوکز در حضور اکسیژن انرژی آزاد می کند) ضروریست.
این ماده نقش الکترولیتی داشته و به صورت محلول در خون وجود دارد.
در بدن افراد سالم میزان بسیار اندکی از منیزیم در جریان خون در گردش است.
دستگاه گوارش و دستگاه ادراری، دو مرکز مهم تنظیم میزان جذب منیزیم از غذاها و دفع منیزیم از بدن هستند.
بدن یک بزرگسال حاوی حدود ۲۵ گرم منیزیم است، که حدود ۵۰ الی ۶۰٪ از آن در سیستم اسکلتی بدن ذخیره شده و مابقی در عضلات، بافت های نرم و مایعات بدن وجود دارد.
بسیاری از مردم به اندازه کافی منیزیم از رژیم غذایی خود دریافت نمی کنند، با این وجود، بروز علائم کمبود، حتی در افراد سالم، اتفاق نادری می باشد.
پزشکان کمبود این ماده را با بروز انواع بیماری ها مرتبط دانسته اند، بنابراین افراد باید هر روز مقدار منیزیم مورد نیاز بدن خود را دریافت کنند.
بادام، اسفناج و بادام هندی برخی از مواد غذایی غنی از منیزیم هستند.
اگر فردی نتواند به میزان کافی منیزیم از طریق رژیم غذایی خود دریافت کند، پزشک ممکن است مصرف مکمل ها را توصیه نماید.
در این مطلب می خونید:
فواید و خواص منیزیم
منیزیم یکی از هفت ماکرو مینرال ضروری می باشد.
ماکرو مینرال ها مواد معدنی مهمی هستند که افراد باید هر روز، مقدار نسبتاً زیادی (حداقل ۱۰۰ میلی گرم) از آن ها را مصرف کنند.
آهن و زینک نیز در این دسته بندی قرار می گیرند، با این حال، افراد به مقدار کمتری از این مواد نیاز دارند.
این ماده برای بسیاری از کارکردهای بدن حیاتی است.
دریافت مقدار کافی از این ماده معدنی می تواند به پیشگیری یا درمان بیماری های مزمن، از جمله بیماری آلزایمر، دیابت نوع ۲، بیماری قلبی عروقی و میگرن کمک کند.
در بخش های بعدی عملکرد منیزیم در بدن و تأثیرات آن بر سلامت فرد مورد بحث قرار گرفته است.
سلامت استخوان
در حالی که بیشتر تحقیقات بر نقش کلسیم در سلامت استخوان تاکید دارند، منیزیم نیز برای تشکیل یک استخوان سالم ضروری است.
تحقیقات انجام شده در سال ۲۰۱۳، مصرف کافی منیزیم را با افزایش تراکم استخوان، بهبود تشکیل کریستال استخوانی و همچنین کاهش خطر ابتلا به پوکی استخوان در زنان پس از یائسگی مرتبط دانسته اند.
این ماده می تواند به طور مستقیم و غیرمستقیم سلامت استخوان را بهبود بخشد، زیرا به تنظیم کلسیم و ویتامین D، که دو ماده مغذی دیگر برای افزایش سلامت استخوان هستند، کمک می کند.
دیابت
محققان معتقدند پیروی از رژیم های غذایی حاوی منیزیم زیاد، خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را کاهش می دهد. زیرا این ماده نقش مهمی در کنترل گلوکز و متابولیسم انسولین دارد.
بر اساس گزارش مجله جهانی دیابت در سال ۲۰۱۵، بیشتر افراد مبتلا به دیابت، کمبود منیزیم داشته و همین ماده، در کنترل این بیماری نقش اساسی ایفا می کند.
کمبود منیزیم ممکن است قبل از ایجاد دیابت نوع ۲، مقاومت به انسولین را کاهش دهد.
از طرف دیگر، مقاومت به انسولین ممکن است باعث کمبود منیزیم شود.
در بسیاری از تحقیقات، دانشمندان رژیم های غذایی حاوی منیزیم را با دیابت مرتبط می دانند.
علاوه بر این، یک بررسی منظم از سال ۲۰۱۷ نشان می دهد که مصرف مکمل های این ماده می تواند حساسیت به انسولین را در افراد مبتلا به کمبود منیزیم بهبود بخشد.
با این حال، برای استفاده قطعی از این ماده، به منظور کنترل قند خون در افراد دیابتی، تحقیقات بیشتری لازم است.
سلامت قلب و عروق
بدن برای حفظ سلامتی ماهیچه ها از جمله قلب به منیزیم احتیاج دارد.
تحقیقات نشان می دهد که این ماده نقش مهمی در سلامت قلب دارد.
بر اساس تحقیقی در سال ۲۰۱۸، کمبود منیزیم می تواند خطر ابتلا به مشکلات قلبی عروقی را در فرد افزایش دهد.
این مسئله تا حدودی به دلیل نقش این ماده در سطح سلولی است.
دانشمندان معتقدند که کمبود این ماده در افرادی که نارسایی احتقانی قلب دارند، شایع بوده و می تواند نتایج بالینی آن ها را بدتر کند.
افرادی که به محض حمله قلبی منیزیم دریافت می کنند، خطر مرگ و میر کمتری دارند.
گاهی اوقات پزشکان در طول درمان، برای نارسایی احتقانی قلب (CHF) از منیزیم استفاده می کنند تا خطر ابتلا به آریتمی یا بی نظمی در ضربان قلب را کاهش دهند.
بر اساس یک متاآنالیز در سال ۲۰۱۹، مصرف بیشتر منیزیم ممکن است خطر سکته مغزی در فرد را کم کند.
بر این اساس، افزایش مصرف هر ۱۰۰ میلی گرم از این ماده در روز، خطر سکته مغزی را ۲٪ کاهش می دهد.
برخی تحقیقات همچنین نشان می دهد که این ماده در فشار خون بالا نیز نقش دارد.
با این حال، طبق گزارشات دفتر مکمل های غذایی (ODS)، بر اساس تحقیقات فعلی، مصرف مکمل های منیزیم، فقط به میزان کمی باعث کاهش فشار خون می شود.
ODS خواستار تحقیقات گسترده تر و طراحی شده ای برای درک نقش این ماده در سلامت قلب و پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی است.
سردردهای میگرنی
منیزیم درمانی ممکن است به جلوگیری یا تسکین سردرد کمک کند.
زیرا کمبود این ماده می تواند روی عواملی مانند انتقال دهنده های عصبی و محدودیت انقباض عروق خونی، که عوامل مرتبط با میگرن هستند، تاثیر بگذارد.
افرادی مبتلا به میگرن ممکن است در مقایسه با دیگران، سطح منیزیم پایین تری در خون و بافت های بدن داشته و در طول میگرن میزان منیزیم در مغز فرد پایین باشد.
بررسی منظمی از سال ۲۰۱۷ نشان می دهد که منیزیم درمانی ممکن است برای جلوگیری از میگرن مفید باشد.
دانشمندان معتقدند که مصرف ۶۰۰ میلی گرم سیترات منیزیم راهکار موثری برای پیشگیری از میگرن می باشد.
انجمن میگرن آمریکا توصیه می کند افراد برای پیشگیری از میگرن، هر روز ۴۰۰-۵۰۰ میلی گرم منیزیم مصرف کنند.
این عدد مقدار بالایی بوده و حتما باید با دستور پزشک مصرف شود.
سندروم پیش از قاعدگی
منیزیم ممکن است در سندرم قبل از قاعدگی (PMS) نیز نقش داشته باشد.
مطالعات در مقیاس کوچک، از جمله مقاله ای در سال ۲۰۱۲، نشان می دهد که مصرف مکمل های منیزیم به همراه ویتامین B6 می تواند علائم PMS را بهبود ببخشد.
با این حال، بررسی اخیر سال ۲۰۱۹ گزارش داده است که این تحقیقات مختلط بوده و به مطالعات بیشتری نیاز دارد.
دانشکده زنان و زایمان آمریکا اظهار داشت که مصرف مکمل های این ماده می تواند به کاهش نفخ، علائم خلقی و دردهای سینه ای در دوره PMS کمک کند.
اضطراب
میزان منیزیم ممکن است در اختلالات خلقی، از جمله افسردگی و اضطراب نقش داشته باشد.
طبق یک بررسی سازمان یافته از سال ۲۰۱۷، ممکن است پایین بودن میزان منیزیم در بدن، با بالا رفتن اضطراب ارتباط داشته باشد.
این مسئله تا حدودی به دلیل فعالیت در محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- آدرنال (HPA)، مجموعه ای از سه غده که واکنش فرد در برابر استرس را کنترل می کند، می باشد.
با این حال، کیفیت شواهد در این بررسی ضعیف بوده و لازم است محققان برای آگاهی از روند تاثیر مکمل های این ماده بر کاهش اضطراب، مطالعات با کیفیت تری انجام دهند.
میزان مصرف مجاز روزانه
در یک بدن سالم میزان این ماده در آزمایش منیزیم باید همیشه در بازه ۱.۷ تا ۲.۳ (mg/dL) میلی‌گرم به ازای هر دسی لیتر خون باشد.
منیزیم بالا در بدن به میزان ۲.۶ mg/dL یا بالاتر از آن اطلاق می‌گردد.
در جدول زیر ، میزان روزانه توصیه شده (RDA) برای مصرف منیزیم بر حسب سن و جنس، بر اساس ODS نشان داده شده است.
| سن | مذکر | مونث |
|---|---|---|
| ۳-۱ سال | ۸۰ میلی گرم | ۸۰ میلی گرم |
| ۸- ۴ سال | ۱۳۰ میلی گرم | ۱۳۰ میلی گرم |
| ۱۳- ۹ سال | ۲۴۰ میلی گرم | ۲۴۰ میلی گرم |
| ۱۸- ۱۴ سال | ۴۱۰ میلی گرم | ۳۶۰ میلی گرم |
| ۳۰- ۱۹ سال | ۴۰۰ میلی گرم | ۳۱۰ میلی گرم |
| ۵۰- ۳۱ سال | ۴۲۰ میلی گرم | ۳۲۰ میلی گرم |
| بالای ۵۱ سال | ۴۲۰ میلی گرم | ۳۲۰ میلی گرم |
زنان باید در طول بارداری میزان منیزیم خود را حدود ۴۰ میلی گرم در روز افزایش دهند.
متخصصان میزان مصرف کافی کودکان زیر ۱ سال را بر مبنای مقادیر موجود در شیر مادر محاسبه می کنند.
منابع و مواد غذایی حاوی منیزیم
غذاهای غنی از منیزیم شامل آجیل و مغز ها، میوه ها، سبزیجات تیره، غلات کامل (سبوب دار) و حبوبات هستند.
تولید کنندگان منیزیم را به برخی از غلات صبحانه و سایر غذاهای غنی شده نیز می افزایند.
| منابع | در هر وعده | درصد ارزش روزانه |
|---|---|---|
| ۸۵ گرم بادام | ۸۰ میلی گرم | ۲۰% |
| اسفناج (نصف فنجان) | ۷۸ میلی گرم | ۲۰% |
| ۸۵ گرم بادام هندی بو داده | ۷۴ میلی گرم | ۱۹% |
| بادام زمینی بو داده چرب (یک چهارم فنجان) | ۶۳ میلی گرم | ۱۶% |
| شیر سویا (۱ لیوان) | ۶۱ میلی گرم | ۱۶% |
| لوبیای سیاه پخته شده (نصف فنجان) | ۶۰ میلی گرم | ۱۵% |
| سویا سبز پخته شده (نصف فنجان) | ۵۰ میلی گرم | ۱۳% |
| کره بادام زمینی (۲ قاشق غذاخوری) | ۴۹ میلی گرم | ۱۲% |
| نان گندم (۲ تکه) | ۴۶ میلی گرم | ۱۲% |
| آووکادو (۱ لیوان) | ۴۴ میلی گرم | ۱۱% |
| سیب زمینی با پوست (۸۵ گرم) | ۴۳ میلی گرم | ۱۱% |
| برنج قهوه ای پخته شده (نصف فنجان) | ۴۲ میلی گرم | ۱۱% |
| ماست کم چرب (۸۵ گرم) | ۴۲ میلی گرم | ۱۱% |
| غلات صبحانه غنی شده | ۴۰ میلی گرم | ۱۰% |
| جو دوسر (اوتمیل) فوری، ۱ بسته | ۳۶ میلی گرم | ۹% |
| کنسرو لوبیا قرمز (نصف فنجان) | ۳۵ میلی گرم | ۹% |
| موز (۱ عدد متوسط) | ۳۲ میلی گرم | ۸% |
| دانه های خوراکی مثل کنجد، تخم کتان، کنجد، تخمه آفتابگردان، تخمه کدوحلوایی، تخم رازیانه، تخم زیره و تخم ترخون | ||
| ۶۵ گرم شکلات تلخ | ۹۵ میلی گرم | ۲۴% |
| کشمش | ||
| نصف فنجان بامیه پخته | ۳۷ میلی‌گرم | |
| ۲۸ گرم فندق | ۴۶ میلی‌گرم | |
| ۲۳۶ میلی لیتر شیر کم چرب | ۳۴ میلی‌گرم |
در میان منابع حیوانی، شیر و ماهی سالمون بالاترین میزان منیزیم را دارا می باشند.
آب هم حاوی منیزیم است، ولی درصد منیزیم موجود در انواع منابع آب بسیار متفاوت است.
سبزیجاتی که دارای برگ سبز تیره هستند
شیوه دیگر اطمینان از اینکه مقادیر کافی از این ماده به طور روزانه به بدن شما می‌رسد این است که کمی سبزیجات دارای برگ سبز تیره به برنامه‌ی غذایی تان بیفزایید.
سبزیجاتی مثل اسفناج، کلم، برگ چغندر یا کلم برگ حاوی مقادیر قابل توجهی از ویتامین ها و مواد معدن هستند.
آنها همچنین دارای فیبر هستند که هم برای قلب و هم برای روده مفید است.
ذرت شیرین
ذرت نیز یک خوراکی سرشار از این ماده است.
یک ذرت شیرین حاوی ۳۳ میلی‌گرم منیزیم است.
ذرت واقعا برای بدن مفید است زیرا گذشته از این ماده، حاوی ویتامین سی، ویتامین های گروه ب، پروتئین گیاهی، و فیبر خوراکی است.
محصولات گندم هنگام پالایش، منیزیم خود را از دست می دهند، بنابراین بهتر است غلات و محصولات نان تهیه شده با غلات کامل را انتخاب کنید.
بیشتر میوه ها، گوشت و ماهی حاوی مقدار کمی منیزیم هستند.
کمبود منیزیم
با وجود این که بیشتر افراد، به میزان کافی منیزیم دریافت نمی کنند، علائم کمبود این ماده به ندرت در آن ها بروز می یابد.
کمبود منیزیم با نام هیپو منیزیمی (hypomagnesemia) نیز شناخته می شود.
کمبود این ماده می تواند ناشی از مصرف بیش از حد الکل، عوارض جانبی برخی داروها و بیماری هایی مانند اختلال دستگاه گوارش و دیابت باشد. این عارضه در افراد مسن شایع تر است.
علائم کمبود منیزیم عبارتند از:
- از دست دادن اشتها
- حالت تهوع یا استفراغ
- خستگی یا ضعف: منیزیم در بروز واکنش‌هایی که موجب تولید انرژی (ATP) در سلول‌ها می‌شوند، نقش دارد. ATP یا آدنوزین تری فسفات شکل عمده‌ی انرژی در سلول هاست و برای فعال شدن باید به یون این ماده متصل شود. به عبارتی بدون منیزیم شما در سطح سلولی انرژی ای نخواهید داشت. این امر میتواند باعث خستگی، کمبود انرژی، بی حالی و سایر مشکلات شود.
نشانه های کمبود منیزیم شدید نیز شامل موارد زیر است:
- عفونت مثانه
- ایجاد لخته‌ی خونی
- مشکل در بلع
- آسم
- بیماری‌های کبد و کلیه
- پوسیدگی دندان
- سندرم رینود: باعث احساس سردی در انگشتان دست و پا، تغییر رنگ پوست بر اثر تغییرات دما و بی حسی در اندام ها می‌شود.
- گرفتگی عضلات: یکی از مهم‌ترین علائم کمبود منیزیم، اسپاسم و گرفتگی عضلات است. همان‌طور که کلسیفیکاسیون باعث سختی سرخرگ ها می‌شود، در سختی بافت عضلات مؤثر است و ممکن است موجب گرفتگی و اسپاسم عضلانی شود.
- بی حس شدن
- مور مور شذن
- تشنج
- تغییر شخصیت
- تغییر ضربان قلب یا اسپاسم
کلسیفیکاسیون سرخرگها
با اینکه کلسیفیکاسیون (جمع شدن کلسیم در یکی از بافتهای بدن) سرخرگ ها اولین علامت کمبود این ماده نیست، ولی یکی از خطرناک ترین علائم است.
کلسیفیکاسیون سرخرگ ها که ناشی از کمبود منیزیم است، می تواند موجب بروز مشکلات قلبی-عروقی مانند حمله قلبی شود.
در نیمی از موارد، هنگام بروز حملات قلبی برای توقف کلسیفیکاسیون و لخته های خون، به فرد کلرید منیزیم تزریق می‌شود.
اضطراب و افسردگی
تحقیقات زیادی نشان می دهند کمبود این ماده تأثیرات بدی بر سلامت ذهنی فرد دارد.
مجله روانشناسی امروز (Psychology Today) دلیل این امر را اینگونه توصیف میکند:
منیزیم به همراه کلسیم و گلوتامات در سیناپس بین نورون‌ها قرار دارد.
مقدار مناسب کلسیم و گلوتامات به تحریکات عصبی کمک میکند، ولی مقادیر زیاد آنها اثرات سمی دارد.
کلسیم و گلوتامات گیرنده‌ی NMDA را فعال می‌کنند ولی این ماده میتواند بدون تحریک گیرنده‌ی NMDA بر روی آن قرار بگیرد و مانند محافظ دروازه در برابر کلسیم و گلوتامات عمل کند.
بنابراین اگر دچار کمبود منیزیم شویم، محافظ دروازه از بین می‌رود.
در نتیجه کلسیم و گلوتامات با سرعت بیش از حد گیرنده‌ی NMDA را فعال کنند.
این پدیده در بلندمدت به نورون ها آسیب میرساند و در نهایت منجر به مرگ سلول می‌شود.
وقتی صحبت از مغز می‌شود، درمان آسیب ها کار آسانی نخواهد بود.
فشار خون بالا
در مورد ارتباط فشار خون بالا با کمبود منیزیم مطالعات دقیقی صورت گرفته است.
براساس مطالعاتی که در دانشگاه هاروارد بر روی ۷۰ هزار نفر صورت گرفت، مشاهده شد کسانی که بیشترین مقدار این ماده را دریافت می‌کنند، بهترین میزان فشار خون را دارند.
براساس فراتحلیلی (جمع آوری داده‌های حاصل از پژوهش‌های مختلف و تحلیل آنها به‌عنوان یک مجموعه) که در این زمینه صورت گرفته است، مصرف مکمل های منیزیم بر کاهش فشار خون مؤثر است.
براساس مطالعه دانشگاه مینه سوتا (Minnesota)، خطر فشار خون بالا در زنانی که از این ماده کافی مصرف می‌کنند، ۷۰٪ کمتر است.
مشکلات هورمونی
کاهش منیزیم موجب افزایش هورمون‌های استروژن و پروژسترون می‌شود.
زنان باردار از گرفتگی پاهایشان شکایت می‌کنند.
این مشکلات و مشکلات ناشی از «سندروم پیش از قاعدگی» زمانی بروز می‌کنند که سطح هورمون‌های استروژن و پروژسترون بالاست و مقدار منیزیم کم است.
شکلات منبع خوبی از این ماده است و به نظر می‌رسد هوس خوردن شکلات، از نشانه های کمبود منیزیم باشد.
گرفتگی عضلات ناشی از چرخه‌های عادت ماهانه میتواند با سطح این ماده در بدن در ارتباط باشد.
کارولاین دین در کتاب معجزه منیزیم توصیه میکند زنانی که سندروم پیش از قاعدگی دارند یا از گرفتگی ها شکایت دارند، بهتر است قبل از شروع علائم، منیزیم مصرف کنند.
مشکلاتی در دوران بارداری
با توجه به مطالبی که در بالا گفتیم، میزان منیزیم میتواند بر سلامت و خلق و خوی زنان در دوران بارداری تأثیر چشمگیری داشته باشد.
بعضی اوقات از این ماده برای کاهش فشار خون و گرفتگی عضلات ناشی از بارداری و پیشگیری از زایمان زودرس و سردردهای مرتبط با آن استفاده می‌شود.
مشکلات خواب
روز مشکلات خواب میتواند از علائم کمبود این ماده باشد.
اغلب مشکلات خواب بلافاصله پس از مصرف منیزیم از بین می‌روند.
این ماده به آرامش جسم و ذهن کمک میکند و در داشتن یک خواب مناسب مؤثر است.
این ماده به عملکرد مناسب گیرنده های گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) در مغز کمک میکند.
این گیرنده‌ها، انتقال دهنده های عصبی‌ای هستند که باعث آرامش مغز می‌شوند
سردرد
اگر در سرتان احساس سنگینی می‌کنید و نمی توانید به راحتی آن را تکان دهید، شاید بهتر باشد آزمایش خون بدهید چرا که سردرد یکی از رایج ترین علائم کمبود این ماده در بدن است.
به گفته متخصصان اغلب افراد زمانی دچار سردرد می‌شوند که مقدار منیزیم خونشان کم باشد.
یبوست
به احتمال زیاد زمانی که به یبوست دچار شده‌اید، به کمبود این ماده فکر نمی‌کنید ولی باید از این لحظه آن را مد نظر قرار دهید.
به گفته متخصصان افراد معمولا زمانی به مشکل یبوست مبتلا می‌شوند که میزان منیزیم خونشان بسیار پایین است.
محققان کمبود منیزیم را با طیف وسیعی از بیماری ها مانند آلزایمر، دیابت نوع ۲، بیماری های قلبی عروقی و میگرن مرتبط می دانند.
علت کمبود منیزیم
کمبود منیزیم دلایل مختلفی دارد.
کاهش مواد مغذی موجود در خاک و به دنبال آن کمبود مواد مغذی در گیاهانی که از این خاک می‌رویند و حیواناتی که از این گیاهان تغذیه می‌کنند، موجب کاهش منیزیم در غذای مصرفی ما می‌شود.
امروزه در تهیه آب شهری از موادی مانند فلوراید و کلر استفاده می شود.
نتیجه این امر کاهش منیزیم موجود در آب است.
زیرا این ماده با فلوراید و کلر موجود در آب ترکیب می‌شود.
کافئین و شکر نیز که در رژیم غذایی اکثر ما نقش پررنگی دارند، این ماده را در بدن کاهش می دهند.
عامل دیگری که موجب کمبود منیزیم در بدن می‌شود، استرس است.
استرس مانند تعریق در حین ورزش کردن میتواند افراد را به سمت کمبود این ماده بیشتر ببرد.
برای فرار از این مشکل هم از لحاظ فیزیکی و هم از نظر ذهنی آرامش داشته باشید تا بدنتان هم از این آرامش استفاده کند.
استفاده کردن از تنقلات کم ارزش به جای میوه میتواند سطح این ماده را در بدن کاهش دهد.
افراد سالم و معمولی باید منیزیم کافی و مورد نیاز بدن را از طریق مصرف میوه، سبزیجات، نشاسته و غلات کامل به دست آورند.
اکنون به خوبی درک می‌کنید که یک رژیم غذایی با کیفیت پایین چگونه میتواند در کمبود عناصر و مواد لازم بدن تأثیر داشته باشد.
با این تفاسیر تنها درصد کمی از جمعیت جهان که نزدیک اقیانوس ها (منبع خوبی از منیزیم) زندگی می‌کنند، از غذاهای پرورش یافته در خاک های غنی از این ماده استفاده می‌کنند، آب های سرشار از این ماده می‌نوشند، استرس زیادی ندارند و مقدار مصرف شکر و کافئینشان پایین است، مشکل کمبود منیزیم ندارند. اما خطر کمبود این ماده سایرین را تهدید می کند.
کلسیم و کمبود منیزیم
براساس مطالعات، مصرف زیاد کلسیم به کمبود این ماده دامن می زند.
با اینکه اغلب ما به اندازه کافی منیزیم مصرف نمی‌کنیم، ولی مصرف کلسیم ما بیش از حد است.
کلسیم به بسیاری از غذاهای فرآوری شده مانند لبنیات و آب پرتقال اضافه می‌شود.
با افزایش مقدار کلسیم در بدن، فرایند کلسیفیکاسیون اتفاق می‌افتد.
کلسیفیکاسیون به معنای تجمع کلسیم در بافت های بدن است.
این پدیده بطور طبیعی در بافت استخوانی روی می‌دهد و موجب تشکیل استخوان می‌شود.
اما اگر در سایر بافتهای نرم مانند قلب یا رگ ها رخ بدهد، میتواند مشکلاتی برای سلامتی فرد ایجاد کند.
هر کدام از سلول های بدن، پمپ سدیم-پتاسیم دارند که وظیفه اش تنظیم غلظت مواد معدنی در داخل و خارج از سلول است.
کمبود این ماده موجب اختلال در عملکرد پمپ سدیم-پتاسیم می‌شود.
با اختلال در عملکرد پمپ سدیم-پتاسیم و افزایش مقدار کلسیم در بدن، این پمپ اجازه‌ی ورود مقدار زیادی کلسیم به داخل سلول را صادر میکند.
کمبود منیزیم این اتفاق را تشدید میکند و در نتیجه غلظت کلسیم در داخل سلول افزایش می یابد.
بسیاری از مواد مغذی مانند ویتامین D و ویتامین K در کلسیفیکاسیون مؤثرند، اما مهم ترین عاملی که در بروز کلسیفیکاسیون مؤثر است، مصرف کم این ماده است.
براساس مطالعات دانشگاه فرامینگهام مصرف مقدار کافی منیزیم خطر بیماری های قلبی-عروقی را کاهش می‌دهد.
با توجه به اهمیت نسبت صحیح کلسیم به منیزیم در بدن و عملکرد درست پمپ سدیم-پتاسیم، کمبود این ماده در بدن موجب بروز علائمی می‌شود.
خطرات و عوارض مصرف بیش از حد و داشتن منیزیم بالا
افزایش بیش از حد این ماده در بدن، از طریق مصرف منابع غذایی بعید است، زیرا بدن هرگونه منیزیم اضافی را از طریق ادرار دفع می کند.
اما، مصرف زیاد منیزیم از مکمل ها می تواند منجر به مشکلات گوارشی مانند اسهال، حالت تهوع یا انقباضات شکمی شود.
دوزهای بسیار بالا می تواند باعث مشکلات کلیوی، پایین آمدن فشار خون، احتباس ادرار، حالت تهوع و استفراغ، افسردگی، بی حالی، از بین رفتن کنترل سیستم عصبی مرکزی (CNS)، ایست قلبی و احتمالا مرگ شود.
افراد مبتلا به اختلال کلیوی فقط در صورت تجویز پزشک می توانند از این مکمل ها استفاده کنند.
علت ایجاد منیزیم بالا در بدن چیست؟
در بیشتر موارد عوارض بالا بودن منیزیم در افرادی مشاهده می‌شود که دچار اختلالات کلیوی هستند.
دلیل روی دادن آن هم این است که مکانیسم های تنظیمکننده دفع این ماده در خون درست کار نمی‌کنند.
وقتی کلیه ها و کبد نتوانند درست کار کنند، مقدار اضافی دفع نمی‌شود و فرد را مستعد تجمع منیزیم در بدن می کند.
برخی از داروهایی که در بیماری مزمن کلیوی تجویز می‌شوند، مانند داروهای مهارکننده پمپ پروتون مثل امپرازول، می‌توانند خطر ابتلا به هیپرمنیزیمی را افزایش دهند.
در افرادی که سوءتغدیه دارند و یا به مصرف زیاد الکل و نوشیدنی های الکلی اعتیاد دارند نیز، ریسک آن افزایش می‌یابد.
سایر علت ها
باید توجه داشت که در افرادی با کلیه های سالم، امکان رخ دادن چنین افزایشی بسیار نادر است و اگر روی دهد با علائمی خفیف تر خود را نشان می‌دهد.
از سایر عوامل می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- درمان با داروی لیتیم (برای تثبیت خلق)
- کم کاری تیروئید
- بیماری ادیسون
- سندرم شیر-قلیایی
- داروهایی که حاوی منیزیم هستند؛ مانند داروهای ملین و آنتی اسیدها
- هیپرکلسمی هیپوکلسوری خانوادگی
عوارض بالا بودن این ماده در فردی که با داروهای مسهل حاوی منیزیم به خاطر اوردوز دارویی تحت درمان گرفته نیز مشاهده می‌شود.
در بسیاری از زنان بارداری که خطر فشار خون بالا، پره اکلامپسی و زایمان زودرس وجود دارد، داروی منیزیم سولفات برای پیشگیری از تشنج و انقباضات زایمان استفاده می‌شود.
این زنان نیز در معرض هیپرمنیزیمی در آزمایش mg هستند.
تشخیص منیزیم بالا در بدن
یک آزمایش ساده خون میتواند میزان منیزیم را در جریان خون به ما اطلاع دهد و ما را از وجود هایپرمنیزیمی آگاه کند.
اگر میزان این ماده در خون از میزان خود در بازه‌ی ۱.۷ تا ۲.۳ خارج شده و تاحدود ۷mg/dL افزایش یابد، علائم خفیف آن، مانند سرخی صورت، حالت تهوع و سردرد، شروع به بروز می‌کنند.
میزان این ماده بین ۷ تا ۱۲ میلی‌گرم در دسی لیتر، میتوان بر ریه ها و قلب شما تاثیر بگذارد و در درجات بالاتر، موجب بیهوشی و کاهش فشار خون شدید می‌شود.
درمان هیپرمنیزیمی یا منیزیم بالا
اولین قدم در درمان منیزیم بالا، یافتن منشأ افزایش و قطع آن است.
یک تزریق داخل وریدی کلسیم، برای کاهش و تخفیف آثار سوءِ پرمنیزیمی نظیر سختی در تنفس، تپش و ضربان نامنظم قلب و کم فشاری و آسیب های عصبی در فرد، به طور معمول انجام می‌شود.
به جز مکمل کلسیم، داروهایی چون دیورتیک‌ها، و قرص‌های خوراکی نیز تجویز می‌شوند، که می‌توانند کمک کنند که بدن هرچه زود‌تر از شر میزان اضافی منیزیم خلاص شود.
اگر درمان برای برخی افراد جواب ندهد و یا آن فرد از مشکل کلیوی رنج ببرد، دیالیز تنها راه چاره برای این افراد خواهد بود.
پزشکان برای هرکسی که کم‌کاری کلیوی را نشان دهد، تست خون را در راستای تشخیص سریع تر پرمنیزیمی پیشنهاد می‌دهند، مخصوصا وقتی فرد برخی از علائم را هم نشان دهد.
اگر به موقع تشخیص دهیم، افزایش منیزیم خون عموماً قابل درمان است و اگر کلیه ها سالم باشند، با قطع منبع افزایش، مثل رژیم غذایی ناصحیح و یا داروهای حاوی این ماده، کلیه ها به سرعت بدن را به حالت پایدار خود باز می‌گردانند.
باید توجه کنیم که در افراد سالمند، خطرات ناشی از عوارض بالا بودن این ماده معدنی به طور قابل توجهی بالاتر است.
تداخلات دارویی
مکمل منیزیم ممکن است باعث بروز تداخلات دارویی شود.
داروهایی که ممکن است با این مکمل تداخل داشته یا بر میزان این ماده تأثیر بگذارند عبارتند از:
- بیس فسفونات خوراکی که پوکی استخوان را درمان می کند، مانند آلندرونات (Fosamax)
- آنتی بیوتیک های تتراسایکلین، از جمله داکسی سایکلین (ویبرامایسین) و دمیکلوسیکلین (دکلومایسین)
- آنتی بیوتیک های کینولون، از جمله لووفلوکساسین (لوواکین) و سیپروفلوکساسین (Cipro)
- دیورتیک ها (داروهای ادرار آور)، مانند فوروزمید (Lasix)
- مهارکننده های پمپ پروتون تجویز شده، از جمله منومیم استومپرازول (Nexium)
قرص منیزیم چیست ؟
قرص منیزیم از مکمل های موجود در داروخانه‌هاست که تحت نظر پزشک و در صورت کمبود منیزیم میتوان از آن استفاده کرد.
مصرف این مکمل باعث می‌شود کمتر استرس و افسردگی داشته باشید.
جالب است بدانید که استرس میتواند باعث کمبود منیزیم در بدن شود.
در واقع زمانی که در شرایط پراسترس قرار می‌گیرید بدن شما هورمون استرس تولید میکند که باعث تاثیرات فیزیکی متداومی در شما می‌شود که همگی منیزیم مصرف می کنند.
همین امر موجب کمبود این ماده در بدن شما شده و به دنبال آن مشکلات بعدی بروز میکند.
توجه داشته باشید که مصرف زیاد کلسیم نیز میتواند باعث کمبود منیزیم شود.
مکمل ها را می‌توانید به شکل قرص، شربت، کپسول یا پودری که در مایعات حل می‌شود، مصرف کنید.
منیزیم به حفظ ریتم عادی قلب کمک می کند.
مصرف این ماده معدنی احتمال فیبریلاسیون دهلیزی و آریتمی قلبی را کاهش می دهد.
نکاتی که در رابطه با استفاده از قرص منیزیم باید بدانید
- اگر در دوران بارداری یا شیردهی هستید، به پزشک خود اطلاع دهید و از مصرف خودسرانه خودداری کنید.
- در صورت وجود هر نوع آلرژی دارویی یا آلرژی نسبت به غذاها، رنگها، نگهدارنده ها یا حیوانات، به پزشک اطلاع دهید.
- فهرست تمامی داروهایی را که در حال استفاده از آن هستید (چه گیاهی و چه پزشکی) در اختیار پزشک قرار دهید. ممکن است برخی از داروها میزان اثربخشی داروهای دیگر را تحت تاثیر قرار دهند.
- در صورت فراموش کردن مصرف یک نوبت از دارو، به محض به خاطر آوردن دوز فراموش شده آن را میل کنید. اما اگر تقریبا زمان نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده طبق برنامه منظم خود عمل کنید و مقدار دارو را دو برابر نکنید.
- قرص منیزیم را دقیقا طبق دستور پزشک، استفاده کنید.
- هنگام استفاده از این دارو به طور منظم آزمایش خون بدهید تا مطمئن باشید بیش از حد آن را دریافت نمی‌کنید.
- از مصرف خودسرانه این قرص، جدا خودداری کنید.
- قرص هایی را که دارای نام های معتبر دارویی نیستند، مصرف نکنید.
- اسهال از عوارض مصرف بیش از اندازه قرص منیزیم است.
- افرادی که نارسایی کلیوی دارند نباید قرص منیزیم مصرف کنند، مگر در صورت تجویز پزشک.
- بهتر است این قرص را همراه با غذا مصرف شود.
- اگر بیماری شدید کلیوی یا قلبی دارید، بدون مشورت پزشک از این قرص استفاده نکنید.
- طی مصرف قرص منیزیم، از مصرف زیاد نمک، کافئین، الکل، فیبر، ریبوفلاوین، انسولین و دیوروتیک‌ها (ادرارآور)، خودداری کنید.
- توصیه می‌شود در صورت مصرف کلسیم، برای استفاده از این قرص بیشتر از ۲ ساعت فاصله زمانی ایجاد شود.
- طی مصرف قرص، از سیگار کشیدن اجتناب کنید.
مصرف موضعی منیزیم
یکی از راه های مناسب برای تأمین منیزیم مورد نیاز بدن، مصرف موضعی آن است.
با اسپری کردن بر روی پوست، بدن میتواند مقدار مورد نیازش را سریعتر جذب کند.
این ماده معدنی به طور مستقیم به خون و بافت ها می‌رود.
به این ترتیب منیزیم مورد نیاز بدن خیلی زود و بدون درگیر کردن کلیه ها تأمین می‌شود.
قرص منیزیم یا غذای سالم ؟
بهتر است هر نوع ویتامین یا مواد معدنی از طریق مواد غذایی مصرف و جذب شود، زیرا این مواد هنگام ترکیب با سایر مواد مغذی کارآیی بهتری خواهند داشت.
بسیاری از ویتامین ها، مواد معدنی و گیاهان دارویی به صورت گروهی و هم راستا (هم افزا) با هم کار می کنند.
این اصطلاح به این معنی است که مصرف آن ها با هم مزایای بیشتری خواهد داشت.
بهتر است برای تأمین نیاز روزانه منیزیم، روی یک رژیم غذایی سالم و متعادل تمرکز کرده و از مکمل ها به عنوان پشتیبان و تحت نظارت پزشک استفاده کنید.
محققان کمبود این ماده معدنی را با انواع بیماری ها مرتبط دانسته و در صورت عدم دریافت مقدار کافی از مواد غذایی، پزشک ممکن است مصرف مکمل را نیز توصیه کند.
منبع: مدیکال نیوز تودی – مدیکال نیوز تودی – ان آی اچ – ولنس ماما – دهلسی
در افسردگی غم به لایه های عمیق زندگی شما نفوذ میکند و اختلالاتی در احساسات و رفتار شما بوجود می اورد. اگر احساس می کنید دچار افسردگی هستید حتما مشکلات خود را برای یک روانشناس متخصص شرح دهید، با کمک او مشکل را ریشه یابی کنید و برای عبور از چالش‌هایتان از مشاور راهکار بگیرید، برای ارتباط با مشاور متخصص افسردگی روی دکمه زیر کلیک کنید.
توجه: مطالب بخش پزشکی و سلامت وبسایت تاروت رنگی صرفا جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد. این مطالب نباید توصیه پزشکی تلقی شده و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان کرد.
