پروستات – علت، علائم، بزرگ شدن و درمان های آن

پروستات چیست ؟

پروستات غده ای به اندازه گردو در دستگاه تناسلی است که ساخت برخی از ترکیبات مایع منی را بر عهده دارد.

در هنگام انزال، مایع پروستاتی پس از ورود به میزراه با اسپرم های بیضه، ترکیب می شود.

در بسیاری از مردان شب ادراری، می تواند نخستین نشانه بزرگ شدن پروستات باشد؛ به طوری که افرادی که در طول زندگی بسیار عمیق می خوابیدند، بعد از ایجاد این عارضه، چندیدن بار در طول شب برای تخلیه ادرار بیدار می شوند.

درمان های زیادی برای بزرگی پروستات (BPH) وجود دارد، اما تمامی آن ها شامل عوارض و اثرات جانبی زیادی هستند.

سایر علائم این عارضه شامل دشواری در شروع ادرار، نشت یا ادرار قطره ای است.

پزشکان معتقدند که، بزرگ شدن غده پروستات با افزایش سن، مانند خاکستری شدن موها، یک فرایند طبیعی است.

این شب ادراری، به مرور، بیشتر برای فرد اتفاق افتاده و در نهایت زندگی روزانه او را نیز مختل می کند.

متخصصان اورولوژی بیان کرده اند که، نشستن در طول یک جلسه یا پرواز با هواپیما برای این افراد، بسیار آزار دهنده بوده و وقتی به سرویس بهداشتی نیاز دارند، باید به سرعت به آن دسترسی پیدا کنند.

این عارضه با نام های بزرگی پروستات، هایپرپلازی خوش خیم پروستات و یا به اختصار BPH شناخته می شود.

این عارضه به سرطان پروستات، مربوط نبوده و معمولا بی خطر است؛ اما می تواند علائم ناخوشایندی را در فرد ایجاد کند.

طبق آمار سازمان ملی کلیه و بیماری های اورولوژیک آمریکا، شایع ترین مشکل غده پروستات در مردان بالای ۵۰ سال، بزرگی پروستات است.

بیش از نیمی از مردان بالای ۶۰ سال، دچار هایپرپلازی خوش خیم پروستات بوده و در سن ۸۵ سالگی این رقم به بالای ۹۰ درصد، می رسد.

در ادامه مطلب، شما می توانید علائمی که با آن مواجه می شوید را یاد گرفته و درباره راهکار مقابله با آن تصمیم گیری کنید.

اندازه پروستات

پروستات در سنین کودکی تا پیش از بلوغ، اندازه کوچکی داشته و در زمان بلوغ شروع به رشد می کند.

غده پروستات معمولا در حدود ۲۰ سالگی به اندازه ای ثابت می رسد.

محدوده اندازه طبیعی این غده در مردان بالغ از لحاظ حجمی ۳۰ سی سی یا همان ۳۰ سانتی متر مکعب یا به زبان ساده به اندازه یک گردو است.

پس از ۴۰ سالگی معمولا پروستات شروع به بزرگ شدن کرده و به اندازه یک توپ گلف می رسد.

محدوده وزنی این غده در منابع مختلف اعداد متفاوتی ذکر شده است.

ولی می توان گفت پروستات بالغ در جوانی بین ۷ تا ۲۰ گرم وزن دارد.

این محدوده وزنی در میان سالی به ۶۰ گرم می رسد.

تصویر زیر می تواند در تشخیص اندازه دقیق این غده به شما کمک کند:

محاسبه اندازه پروستات

هنگام تصویر برداری از پروستات می توان طول و عرض و ارتفاع آن را در تصویر حاصله از ام آر آی به دست آورد.

حجم پروستات = طول * عرض * ارتفاع * ۰٫۵۲

علاوه بر این روش کم هزینه تر سونوگرافی بوده که می تواند حجم ادرار را به شما گزارش داده و با کم کردن حجم کل از حجم ادرار، عجم غده پروستات را بدست آورید.

همان طور که بالاتر گفته شد، متناسب با سن، حجم پروستات ممکن است افزایش پیدا کند و حجم بیش از ۳۰ سانتیمتر مکعب، بزرگی پروستات محسوب می شود.

علائم بیماری پروستات

در مردان، ادرار توسط میزراه از مثانه جریان می یابد.

بزرگی پروستات یک افزایش اندازه خوش خیم (غیر سرطانی) در پروستات است، که جریان ادرار از میزراه را، متوقف می کند.

سلول های پروستات به تدریج افزایش یافته و بزرگ شدن آن باعث ایجاد فشار روی میزراه، که مجرای خروج ادرار و مایع منی است؛ می شود.

هر چه میزراه تنگ تر شود، مثانه باید با نیروی بیشتری منقبض شده تا ادرار را خارج کند.

به مرور زمان، عضلات مثانه قوی تر، ضخیم تر و حساس تر شده؛ و اینگونه مثانه حتی زمانی که میزان کمی ادرار در آن جمع شده است، شروع به انقباض کرده و در نتیجه فرد دچار تکرر ادرار می شود.

در نهایت، عضلات مثانه نمی توانند به تنگی میزراه غلبه کنند بنابراین، ادرار در مثانه باقی مانده و به طور کامل تخلیه نمی شود.

علائم پروستات عبارتند از:

• جریان ادرار ضعیف یا آهسته
• احساس تخلیه نشدن کامل مثانه
• دشواری در شروع ادرار
• تکرر ادرار
• نیاز فوری به تخلیه ادرار (اضطرار)
• شب ادراری
• قطع و وصل شدن جریان ادرار
• نیاز به فشار هنگام ادرار کردن
• ادراری که بعد از اتمام، به صورت قطره قطره ادامه می یابد.
• نیاز به تخلیه ادرار، چند دقیقه پس از اتمام ادرار

تخلیه نشدن کامل مثانه، خطر عفونت دستگاه ادراری را به همراه دارد.

سایر مشکلاتی که در طول زمان افزایش می یابند، عبارتند از:

• سنگ های مثانه ای
• خون در ادرار
• بی اختیاری ادرار
• انسداد ادراری حاد (ناتوانی در انجام ادرار)

توقف ناگهانی و کامل ادرار، خطرناک و اورژانسی بوده و در این مورد سریعا باید به پزشک مراجعه کنید.

در موارد نادری، بزرگی پروستات می تواند باعث آسیب مثانه یا کلیه و یا هر دو شود.

علت پروستات

بیماری پروستات، بیماری مردان بعد از ۴۰ سالگی است.

دو عدد ماده در پروستات وجود دارد که با بالا رفتن سن مقدار آن­ها نیز افزایش می­ یابد.

این دو ماده باعث می شوند که هورمون­ جنسی مردانه را که  تستوسترون می باشد آن را به استروژن و DHT تبدیل کند و در نتیجه باعث بزرگی پروستات شوند.

پروستات از چند قسمت تشکیل شده است، به­ طوری که بزرگی خوش­خیم در یک قسمت از پروستات و سرطان پروستات در قسمت دیگر پروستات بوجود آید.

علت دقیق پروستات تا به حال مشخص نشده است ولی عوامل زیر می تواند در بروز علائم آن دخیل باشد:

• چاقی
• دیابت
• عدم تحرک
• عدم رابطه جنسی
• سابقه خانوادگی

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

بیشتر مردان، برای ماه ها یا حتی سال ها با مشکل بزرگی پروستات زندگی کرده و به پزشک مراجعه نمی کنند.

پزشکان بر این باورند که، این افراد هنگامی به پزشک مراجعه می کنند که به این دلیل، چندین بار در شب بیدار شده و ادامه خواب برای آن ها دشوار می شود.

هنگامی که مشکلات ادراری در مردان شروع می شود، شناخت دلیل آن، دشوار است.

بنابراین با مشاهده هرگونه تغییری، حتما باید به پزشک مراجعه کرد؛ زیرا این مشکلات می توانند ناشی از سرطان مثانه، سنگ ها یا سرطان پروستات باشند.

اغلب مشکلات دفعی ناشی از بزرگ شدن پروستات است، اما قبل از تشخیص آن، پزشک باید مطمئن شود که بیمار دچار مشکلات جدی تری نیست.

اورولوژیست ها با استفاده از شاخص شدت بزرگی پروستات، پرسشنامه ای که توسط  انجمن اورولوژی آمریکا تنظیم شده است، علائم بیماری پروستات را در مردان سنجیده و به وسیله آن، نیاز به درمان فرد را تعیین می کنند.

این پرسشنامه به درک شدت علائم توسط پزشکان کمک می کند.

هرچه امتیاز فرد بالاتر باشد، علائم نیز شدیدتر است.

رشد غده پروستات، مشکلات و علت های آن در افراد مختلف، بسیار متفاوت است.

پروستات در برخی افراد، رشد بیشتری نسبت به دیگران دارد.

برخی افراد با پروستات بسیار بزرگ، هیچ مشکلی در دفع ادرار ندارند؛ بنابراین این مشکل بستگی به خود فرد دارد.

تشخیص

زمانی که علائم بزرگی پروستات خفیف و شاخص شدت هایپرپلازی خوش خیم پروستات (که از آزمایش PSA بدست می آید) پایین (کمتر از ۸) باشد؛ بهتر است که قبل از شروع درمان اندکی صبر کرد، که به این عمل “پیگیری فعال” گفته می شود.

پزشک می تواند در طول یک معاینه منظم، به صورت یک بار یا بیشتر در سال، مشکلات پروستات و علائم خطرناک و یا آسیب های عمده را تشخیص دهد.

شاخص شدت بزرگی پروستات، در اینجا بسیار کاربردی بوده؛ و به تعیین شدت علائم برای دانستن زمان شروع درمان کمک می کند.

درمان باید از زمانی آغاز شود که، علائم بیماری کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار داده و یا انسداد، باعث بروز عوارض جدی مانند ناتوانی درانجام ادرار، خون در ادرار، سنگ مثانه، نارسایی کلیه یا مشکلات مثانه در فرد شود.

سوالاتی که باید از خودتان بپرسید:

• شدت علائم شما چقدر است؟
• آیا این علائم شما را از انجام کارهایی که دوست دارید، منع می کند؟
• آیا علائم به طور جدی، کیفیت زندگی شما را تحت تاثیر قرار می دهد؟
• آیا علائم بدتر می شوند؟
• آیا آمادگی لازم را برای پذیرفتن خطرات جزئی درمان، دارید؟
• آیا از خطرات هر درمان اطلاع دارید؟
• آیا الان زمان مناسبی برای درمان است؟

درمان های بیماری پروستات

درمان های متعددی می توانند عارضه بزرگی پروستات را بهبود بخشند.

داروها، عمل سرپایی در مطب و جراحی از راه های درمان هستند.

بهترین روش درمان برای هر فرد به علائم، شدت آن و سایر بیماری هایی که ممکن است بیمار به آن مبتلا باشد؛ بستگی دارد.

اندازه پروستات، سن بیمار و وضعیت کلی سلامتی، از دیگر عوامل موثر در انتخاب نوع درمان هستند.

بهترین روش برای درمان مردی ۵۰ ساله ممکن است برای درمان بیماری با ۸۰ سال سن، مناسب نباشد.

معمولا درمان سریع با دارو یا جراحی برای مردان مسن مناسب تر است در حالی که مردان جوان تر، درمان های خفیف تری را انتخاب می کنند.

طبق اطلاعات انجمن اورولوژی آمریکا، جراحی در بهبود این عارضه تاثیر بیشتری دارد، اما از سایر روش های درمانی نیز، خطرناک تر است.

درباره روش های درمان با پزشک خود، مشورت کنید.

ابتدا می توان با تجویز دارو، شروع به درمان کرد و در صورت موثر نبودن دارو، جراحی جزئی برای برداشت قسمتی از پروستات انجام می شود.

این دو روش بسیار موثر بوده و اثرات جانبی کمی دارند.

در صورت آزار دهنده بودن علائم و یا عوارضی مانند قطع ادرار، بهتر است نمونه برداری انجام شود.

عمل سرپایی نسبت به جراحی، مزایای زیادی دارد؛

بازتوانی سریع بعد از درمان با وجود نیاز به ادامه روند درمان، یکی از مزیت های آن بوده و همچنین خطر ابتلا به عوارض جانبی مانند بی اختیاری ادرار و مشکلات نعوظ، در این نوع درمان کمتر است.

درمان دارویی

داروهای متعددی توسط سازمان غذا و دارو برای بهبود بزرگی پروستات، تایید شده است.

این داروها، پروستات بزرگ را کوچک تر کرده و یا رشد سلول های پروستات را متوقف می کنند.

برای برخی مردان دارو تاثیر به سزایی دارد.

بهبود علائم در این افراد قابل توجه، و عوارض جانبی نیز بسیار کم است.

از این رو دارو درمانی، روش بسیار مفیدی است.

پزشکان میزان پیشرفت علائم یا بهبود آن ها را بررسی کرده و از شاخص بزرگی پروستات، برای سنجش میزان پاسخگویی بیمار به درمان دارویی استفاده می کنند.

آلفا بلاکرها:

این داروها اندازه این غده را کاهش نمی دهند، اما در بهبود علائم تاثیر دارند.

این داروها با شل کردن عضلات اطراف پروستات و گردن مثانه، باعث جریان راحت تر ادرار می شوند.

آلفا بلاکرها، اثر بسیار سریعی داشته و باعث بهبود علائم طی یک یا دو روز می شوند.

این داروها روی مردانی که بزرگی پروستات در آن ها نرمال تا متوسط است، تاثیر بیشتری دارد.

این داروها عبارتند از:

• فلوماکس (tamsulosin)
• اوروکساترال (alfuzosin)
• هایترین (terazosin)
• کاردورا (doxazosin)
• راپافلو (silodosin)

آلفا بلاکرها، در اصل برای درمان فشار خون ساخته شده اند و بیشترین اثر جانبی آنها سرگیجه است.

سایر اثرات جانبی آن ها نیز شامل سردرد، سوزش معده و گرفتگی بینی می باشد که خفیف و قابل کنترل هستند.

این داروها، برای افرای که دچار انسداد جدی و یا عفونت ادراری مکرر هستند، مناسب نیستند.

مهار کننده ۵-آلفا-ردوکتاز:

این داروها با کاهش هورمون های مردانه، از جمله دی هیدروتستوسترون که در رشد پروستات نقش دارد، باعث کوچک تر شدن آن می شوند.

این داروها نسبت به آلفا بلاکرها با سرعت کمتری تاثیر می گذارند؛ اما با گذشت سه ماه، جریان ادرار آن ها بهبود می یابد.

این داروها خطر انسداد حاد (ناتوانی در انجام ادرار) و همچنین نیاز به جراحی را کاهش می دهند.

شما ممکن است، ۶ تا ۱۲ ماه نیاز به استفاده از این داروها داشته باشید تا تاثیر آن را مشاهده کنید.

این داروها عبارتند از:

• پروسکار (فیناستراید)
• آوودارت (dutasteride)

عوارض جانبی این داروها شامل اختلالات نعوظ، کاهش میل جنسی و کاهش حجم اسپرم است.

این اثرات جانبی معمولا خفیف اند و با قطع مصرف دارو یا پس از گذشت یک سال از مصرف دارو از بین می روند.

درمان با ترکیبی از دارو ها نیز، ممکن است برای بهبود علائم بزرگی پروستات موثر باشد.

ترکیب یک آلفا-بلاکر و یک ۵-آلفا-ردوکتاز؛ یا یک آلفا-بلاکر و یک آنتی کولینرژیک، از جمله این ترکیبات هستند.

داروهایی که نباید استفاده شوند

در صورت استفاده از یکی از این داروها، با پزشک خود مشورت کنید.

تمامی این داروها می توانند سبب وخیم تر شدن علائم بیماری شوند.

در حالتی که علائم ادراری شما بسیار مساله ساز شده است، می بایست این داروها را با نوع دیگری جایگزین کنید.

ادرار آورها

ادرار آورها با وارد کردن آب بیشتری از جریان خون به داخل ادرار، به حذف بیشتر مایع در بدن کمک می کنند.

از این داروها در درمان وضعیت هایی مانند موارد زیر استفاده می شود:

• فشار خون بالا
• نارسایی قلبی
• بیماری کبد
• کوری تدریجی

از آنجایی که ادرار آورها سبب افزایش ادرار می شوند، می توانند سبب بدتر شدن علائم کنونی بیماری شما شوند.

داروهای ضد افسردگی

نسل قدیمی تر داروهای ضد افسردگی که ضد افسردگی های تری سایکلیک نامیده می شوند، می توانند سبب کاهش انقباض معضلات مثانه شوند.

این داروها باعث تشدید علائم پروستات شده و خطر نگه داشتن ادرار را افزایش می دهند.

داروهای ضد افسردگی تری سایکلیک شامل:

• آمی تریپتیلین
• آموکساپین (آسندین)
• دوکسپین (سینکوان)
• ایمیپرامین (توفرانیل)
• نورتریپتیلین (پاملور)

داروهای بدون نسخه

داروهای بدون نسخه ای که از داروخانه محلتان تهیه می کنید، می توانند بر روی بیماری شما تاثیر گذارند.

بر روی برچسب برخی از این داروها، هشدارهایی درباره استفاده از آنها در مردان مبتلا به پروستات ذکر شده است.

در میان بیشترین داروهای مساله ساز، داروهایی قرار دارند که برای درمان علائم سرماخوردگی و آلرژی استفاده می شوند.

آنتی هیستامین ها

آنتی هیستامین هایی مانند دیفن هیدرامین (بنادریل)، معمولا برای درمان واکنش های آلرژیک استفاده می شوند.

این داروها از انقباض ماهیچه مثانه جلوگیری می نمایند، این امر سبب کندی یا مسدود شدن جریان ادرار می شود.

ضد انعقادها

داروهای ضد انعقادی مانند پسودوفدرین (سودافد) برای درمان گرفتگی توام با یک سرماخوردگی استفاده می شود.

این داروها که فعال شونده های منقبض کننده عروق نامیده می شوند، سبب وخیم تر شدن علائم پروستات می شوند، زیرا سبب فشردگی عضلات پروستات و گردنه مثانه می شوند

وقتی این عضلات فشرده می شوند، ادرار نمی تواند به راحتی از مثانه خارج شود.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID)

داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSIAD) مسکن های محبوبی برای کاهش درد هستند که رابطه ای متناقض با علائم پروستات دارند.

از یک طرف در برخی مطالعات مشخص شده است که این داورها سبب کوچک شدن پروستات و بهبود علائم ادراری می شوند.

از طرف دیگر، تحقیقات نشان می دهند که برخی NSIAD ها سبب بدتر شدن نگهداری ادرار می گردند.

ایبوپروفن (ادویل، موترین) و آسپرین (بایر و اکوترین) نمونه هایی از NSIAD هستند.

عمل سرپایی

هنگامی که دارو درمانی برای بهبود بزرگی پروستات موثر نباشد، به چند طریق می توان بدون انجام جراحی، علائم را کاهش داد.

این اعمال در مطب پزشک انجام شده و از چندین شیوه حرارتی بسیار موثر، برای برداشتن قسمتی از پروستات استفاده می شود.

ترموگرافی میزراهی با استفاده از امواج میکروویو (TUMT)

این نوع درمان، در انسداد های خفیف تا متوسط؛ باعث کاهش تکرر ادرار، اضطرار در ادرار، تاخیر در ادرار، جریان متناوب ادرار می شود اما در بهبود تخلیه ناقص مثانه موثر نیست.

در این پروسه، از امواج میکروویو برای ایجاد حرارت در پروستات و نابودی بافت مورد نظر استفاده می شود.

در حین این عمل یک سیستم خنک کننده نیز، از دیواره میزراه محافظت می کند.

TUMT به صورت سرپایی و در مطب پزشک انجام می شود و به داروهای بی هوشی و ضد درد موضعی، نیاز دارد.

علاوه بر این برای درمان تکرر ادرار می توانید از قرص سولیفناسین نیز استفاده نمایید.

عارضه این عمل، ادرار دردناک است که تا چند هفته ممکن است اتفاق بیفتد.

اضطرار در ادرار و تکرر ادرار به صورت موقت و کاهش آب منی در هنگام انزال؛ از دیگر اثرات جانبی آن هستند.

بسیاری از مردان به دلیل بازگشت علائم  یا عدم بهبودی، باید این عمل را در چندین مرتبه انجام دهند.

از بین بردن سوزنی میزراهی پروستات با فرکانس رادیویی (TUNA)

این فرایند نیز، بافت پروستات را برای بهبود جریان ادرار و کاهش علائم، نابود می کند.

در طول این عمل، امواج رادیویی با فرکانس بالا، حرارت را ایجاد کرده و این حرارت توسط سوزنی مستقیما به بافت منتقل می شود (از برخی داروهای بی هوشی نیز، استفاده می گردد).

این عمل نیاز به بستری ندارد.

اثرات جانبی احتمالی شامل ادرار دردناک، فوری و مکرر تا چندین هفته است.

استنت پروستاتی

در برخی بیماران، یک فنر فلزی به نام استنت (stent) را برای گشاد کردن مجرا، در میزراه قرار داده تا دهانه آن را باز نگه دارند.

عمل استنت گذاری به صورت سرپایی و تحت بی هوشی موضعی یا نخاعی انجام می شود.

به طور معمول، استنت برای مردانی که قادر به استفاده دارو و انجام جراحی نیستند یا تمایلی به انجام آن ها ندارند، استفاده می شود.

اکثر پزشکان، استفاده از استنت را روش مناسبی برای درمان بیشتر مردان نمی دانند.

عوارض جانبی این روش بسیار جدی بوده و در برخی موارد بهبودی نیز، صورت نمی گیرد.

استنت ممکن است جا به جا شده و باعث بدتر شدن علائم شود.

برخی از مردان نیز، پس از استفاده دچار ادرار دردناک یا عفونت ادراری مکرر شده اند.

استنت ها گران بوده و خارج کردن آن ها ممکن است دشوار باشد.

جراحی

برای برخی مردان با پروستات بسیار بزرگ، جراحی می تواند به بهبود علائم کمک کند.

اما در هر روش جراحی، مزایا و خطراتی وجود دارد.

پس از ارزیابی وضعیت و سلامت عمومی بدن خود، برای انتخاب بهترین روش جراحی با پزشک مشورت کنید.

حقایقی درباره جراحی بزرگی پروستات:

• جراحی در موارد نادری، خط اول درمان بزرگی پروستات است.
• عمل TURP اغلب توسط پزشکان متخصص اورولوژی، را انجام می شود.
• TURP یک را درمان نسبتا مطمئن، و تاثیرگذار برای درمان بزرگی پروستات است.

خارج کردن پروستات از طریق میزراهی (TURP):

اطلاعات کلی

شایع ترین عمل جراحی در بزرگی پروستات TURP بوده و بهترین و بیشترین تاثیر را در بهبود علائم می گذارد.

در این عمل تنها بافتی که مانع خروج ادرار است، برداشته می شود تا ادرار راحت تر جریان پیدا کند.

این عمل با کمک یک لوپ انجام می شود، که رگ های خونی را قطع کرده و آن ها را می بندد. بیشتر پزشکان در صورت نیاز به انجام جراحی، TURP را پیشنهاد می دهند.

این عمل نسبت به جراحی باز، زخم کمتری را بر جای گذاشته و نیاز به زمان بازتوانی (ریکاوری) کمتری دارد.

بعد از عمل TURP، برگشت مایع انزالی به درون مثانه به جای میزراه، اتفاق می افتد.

این فرایند دردناک نبوده و جز ناباروری مشکل دیگری را به وجود نمی آورد.

سایر عوارض جانبی این عمل شامل، خونریزی شدید که در آن فرد نیاز به انتقال خون پیدا می کند (نادر)، ادرار دردناک، عفونت راجعه ادراری، باریک شدن گردن مثانه و خون در ادرار است.

احتمال ایجاد اختلالات نعوظ بعد از TURP، حدود ۵ تا ۳۵ درصد است.

هرچند که، این اختلالات موقت بوده وتوانایی نعوظ و ارگاسم پس از چند ماه بازمی گردد.

عمل TURP، چگونه انجام می شود؟

پس از بی هوشی، جراح وسیله ای به نام رزکتوسکوپ را وارد مجرای ادرار فرد می کند.

در برخی موارد دستگاه دیگری نیز، برای خارج کردن مایعات ترشح شده از ناحیه مورد جراحی، استفاده می شود.

هنگامی که رزکتوسکوپ توسط جراح در جایگاه مناسب خود قرار گرفت، از آن برای جدا کردن بافت غیر طبیعی پروستات و بستن عروق قطع شده؛ استفاده می کنند.

در نهایت جراح، لوله پلاستیکی درازی به نام کاتتر را وارد مجرای ادرار کرده و بافت تخریب شده پروستات، وارد مثانه شده تا از طریق جریان ادرار خارج شود.

مراقبت بعد از عمل

اغلب جراحی های TURP، ۱ الی ۲ ساعت زمان برده و پس از آن نیاز به چندین ساعت بازتوانی (ریکاوری) همراه با مراقب های مستمر دارد.

کاتتر معمولا ۲ تا ۳ روز پس از جراحی TURP، در بدن فرد مانده و هنگامی که مثانه کاملا تخلیه شد، برداشته می شود.

مدت زمان بهبودی

پس از جراحی به اتاق احیاء منتقل می شوید. در آنجا پرستاران میزان تپش قلب، تنفس، سطح اکسیژن و سایر علائم حیاتی را کنترل می کنند. پس از بهبود کافی، به بخش منتقل می شوید.

در حالت عادی پس از جراحی یک تا دور روز در بیمارستان می مانید، البته می توانید همان روز هم به خانه بر روید. پس از آن می توانید برای مدیریت درد از دارو استفاده کنید.

طی دوره پس از جراحی، پزشک با نظارت نزدیک سندروم پس ار جراحی TURP را بررسی می کند،

این حالتی نادر اما جدی است که طی آن مایع زیادی در حین فرایند TURP جذب می شود. علائم اولیه شامل سرگیجه، سردرد و کندی ضربان قلب است که می تواند منجر به تنگی نفس، تشنج و حتی کما شود.

کاتتری که از طریق آلت تناسلی در داخل مثانه قرار گرفته است، تا بهبودی کامل پروستات ادرار را خارج می کند. کاتتر تا چند روز پس از جراحی در محل باقی می ماند. اگر بنا به تشخیص پزشک با کاتتر مرخص شوید، پرستار نحوه تمیز نمودن اطراف کاتتر با صابون و آب را به شما نشان خواهد داد. تمیز کردن کاتتر دو بار در روز، از عفونت جلوگیری خواهد نمود.

پزشک دستورالعملل هایی را در اختیارتان قرار می دهد که شما را از نحوه مراقبت های پس از جراحی آگاه می سازد.

مراقبت های خانگی پس از جراحی

خارج کردن بافت اضافی پروستات به آسان تر شدن جریان ادرار و تکرر آن کمک می کند.

البته تا بهبودی کامل نیاز به چندین هفته زمان می باشد.

بیشتر مردانی که این جراحی را انجام می دهند، پس از ۶-۸ هفته به فعالیت های عادی خود باز می گردند.

در زمان بهبود، ممکن است حالات زیر را تجربه کنید:

• نیاز ضروری به دفع ادرار
• کنترل دشوار ادرار
• درد در حین دفع ادرار
• دشواری در حین نعوظ
• وجود مقدار کمی خون در ادرار

اینگونه عوارض جانبی با گذر زمان برطرف می شوند.

چنانچه تا چند هفته پس از جراحی هنوز با چنین مشکلاتی مواجه هستید، با پزشک خود مشورت کنید.

نکاتی جهت بهبود آسانتر

پزشک برای بهبود بیشتر پس از جراحی، استراحت تا حد ممکن و بمدت چند هفته را توصیه می کند.

در حین گذر زمان برای بازگشتن به فعالیت های روزانه خود، نکات زیر را نیز مد نظر داشته باشید:

• بدون اجازه پزشک نه ورزش سخت داشته باشید و نه چیز سنگینی بلند کنید. می توانید در صورت توان، ورزش های سبک با تاثیرات کم انجام دهید.
• برای باز کردن مثانه روزانه حداقل ۶ فنجان آب بنوشید.
• برای جلوگیری از یبوست از غذاهای حاوی فیبر فراوان استفاده کنید.
• ۶-۸ هفته پس از عمل شروع به برقراری رابطه جنسی کنید.
• از پزشک خود درباره زمان مناسب برای رانندگی مشورت بخواهید.

اثرات جانبی عمل TURP چیست؟

به طور اولیه، مجرای ادرار و نواحی اطراف آن ملتهب شده و دفع ادرار دشوار می گردد. کاتتر و فرایند خارج کردن نیز، ممکن است ناخوشایند بوده و باعث گرفتگی مثانه شود.

مجرای ادرار، آلت تناسلی و ناحیه تحتانی شکم، حساس، قرمز و تا چند هفته پس از جراحی متورم است. بسیاری از افراد تا چند هفته احساس ضعف و خستگی زودرس دارند.

اثرات جانبی شایع در عمل TURP، عبارتند از:

• دشواری در تخلیه کامل مثانه
• بی اختیاری یا نشت ادرار
• اضطرار در ادرار یا فشار ناگهانی برای تخلیه ادرار
• ناراحتی در هنگام تخلیه ادرار
• قطرات کوچک یا لخته های خون در ادرار تا ۶ هفته

اثرات جانبی کوچک TURP، طی چندین هفته و همزمان با کم شدن التهاب میزراه و بافت پروستات، از بین می رود.

با اینکه جراحی TURP، ممکن است با اختلالات نعوظ همراه نباشد، اما مقدار مایع منی ساخته شده در هنگام انزال، می تواند کاهش یابد.

آیا این عمل، عوارض یا خطراتی را به همراه دارد؟

مانند تمامی عمل های جراحی، به ویژه عمل هایی که با بی هوشی همراهند، جراحی بزرگی پروستات نیز، دارای عوارض بالینی است.

خطرات ممکن اما نادر در جراحی TURP، عبارتند از:

• خونریزی بیش از حد
• عفونت دستگاه ادراری
• بازگشت انزالی، به معنی بازگشت مایع منی به درون مثانه در هنگام انزال (به جای خروج از میزراه).
• مشکلات مزمن ادراری، به ویژه بی اختیاری ادرار
• رشد مجدد پروستات یا زخم شدن آن، که در حدود ۱۰ درصد از این افراد پس از ۵ سال نیاز به جراحی مجدد پیدا می کنند.
• ناتوانی جنسی یا اختلالات نعوظ
• کاهش جریان ادرار که در اثر تنگی میزراه
• پروستاتیس مزمن یا التهاب پروستات
• واکنش آلرژی یا غیرطبیعی به بی هوشی

سندروم پس از TURP

در موارد نادری، سندروم پس از TURP، رخ می دهد.

این سندروم زمانی اتفاق می افتد که بخش زیادی از سرم مورد استفاده برای خارج کردن مایع در حین جراحی، توسط بدن جذب شده و باعث افزایش الکترولیت ها در بدن و عدم تعادل حجم خون می شود.

علائم اولیه سندروم پس از TURP:

• تهوع
• سرگیجه
• بی قراری
• درد شکمی
• تنگی قفسه سینه

علائم سندروم پس از TURP شدید:

• گیجی
• دشواری در تنفس
• حمله ناگهانی بیماری
• کما

علی رغم نادر بودن، سندروم پس از TURP اگر به موقع درمان نشود، می توان کشنده باشد.

زمان بازتوانی (ریکاوری)

پس از ۱ تا ۲ هفته از انجام عمل TURP، می توان فعالیت های روزمره را انجام داد، و پس از ۱ تا ۲ ماه انجام فعالیت های شدیدتر نیز، بلامانع است.

توصیه هایی برای مراقبت بعد از عمل

چندین راه برای پیشگیری از عوارض پس از عمل TURP، وجود دارد که معمول ترین آن ها عبارتند از:

• نوشیدن آب زیاد (هیدراته ماندن)
• پرهیز از رابطه جنسی برای ۱ تا ۲ ماه
• پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین برای ۱ تا ۲ ماه
• محدودیت ورزش هایی که فشار زیادی به باسن یا قسمت تحتانی شکم، وارد می کنند.
• پرهیز از مصرف محرک هایی مانند کافئین، الکل و نیکوتین
• محدود کردن استفاده از داروهای در دسترسی که باعث کم آبی بدن (دهیدراته شدن) می شوند؛ مانند ضدانعقاد ها و آنتی هیستامین ها

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

اغلب افراد طی ۴ تا ۶ هفته پس از TURP، احساس بهتری داشته و جریان ادرار در آن ها بهبود می یابد.

معمولا خطرات و عوارض TURP، تا حدودی پایین است. اما مانند تمام جراحی ها، TURP نیز ممکن است خطراتی را برای سلامتی فرد ایجاد کند، که نیاز به مراقبت و مداخله دارد.

دلایل ادامه دادن مراقبت های بالینی پس از جراحی TURP شامل موارد زیر است:

• خونریزی مجرای ادراری، قسمت خارجی پروستات یا آلت تناسلی
• درد و التهاب مجرای ادرار، پروستات، آلت تناسلی بیش از دو هفته یا شدیدتر شدن آن
• خون در ادرار به صورت شدید یا با به مدت ۴ تا ۶ هفته
• لخته های شدید خون در ادرار و یا ادرار کاملا قرمز
• ناتوانی جنسی یا اختلالات نعوظ
• دشواری در انزال
• سرگیجه، کوتاهی زمان تنفس یا پریشانی
• درد شدید یا افزایش یابنده شکم و یا احساس ناراحتی

بریدن پروستات از طریق میزراهی (TUIP):

عمل TUIP، در افرادی که پروستات تقریبا کوچک، اما تنگی مجرای ادرار شدید است، انجام می شود.

در طی عمل TUIP ، جراح یک سیستوسکوپ را وارد مجرای ادرار کرده و با ایجاد برش های کوچکی در پروستات و محل اتصال مجرای ادرار به مثانه، آن را گشاد می کند.

عمل TUIP معمولا فشار روی مجرای ادرار را کاهش داده و جریان ادرار را راحت تر می کند.

درست مانند TURP، عمل TUIP نیز چند ساعت طول کشیده و نیاز به چند روز بستری و استفاده از کاتتر دارد.

بسیاری از اثرات جانبی، عوارض و خطرات TUIP مانند TURP است.

بیماران بعد از عمل مرخص شده و یک یا دو روز، از کاتتر استفاده می کنند.

بهبودی در TUIP نسبت به TURF آهسته تر صورت می گیرد، با این حال بسیاری از مردان از نتیجه نهایی عمل، راضی هستند.

همچنین در TUIP، برگشت مایع انزالی کمتر از روش TURF شایع بوده و شدت آن نیز کمتر است.

اختلالات  نعوظ این عمل نیز مانند TURF است.

جراحی با لیزر

عمل پروستات با لیزر شامل خارج کردن هسته پروستات با کمک لیزر هولمیوم (HoLEP) و تبخیر با پرتو نوری (PVP) است.

این عمل مانند TURP بوده، با این تفاوت که در آن از اشعه لیزر برای تخریب یا تبخیر پروستات، به جای بریدن آن با یک سیم الکتریکی؛ استفاده می شود.

به دلیل برش های کمتر، اثرات جانبی عمل HoLEP کمتر از روش قدیمی TURP بوده و عوارض کمتری را نیز به همراه دارد.

همچنین بسیاری از جراحی های HoLEP، به تنها یک شب بستری در بیمارستان و استفاده از کاتتر نیاز دارند.

طی این عمل از انرژی زیاد لیزر برای نابود کردن قسمتی از بافت پروستات، استفاده می شود.

جراحی لیزر تحت بی هوشی عمومی صورت گرفته و ممکن است نیاز به بستری یک شب بیمار داشته باشد.

در این روش، علائم بلافاصله بعد از عمل بهبود می یابند، با این حال ممکن است تا چند هفته ادرار دردناک، وجود داشته باشد.

در کل جراحی با لیزر، باعث خونریزی کمتری شده و برگشت مایع انزالی نیز از اثرات جانبی آن است.

عمل لیزر شامل موارد زیر است:

• نابودی کل پروستات به وسیله لیزر هولمیم (HoLAP)
• نابودی هسته پروستات، به وسیله لیزر هولمیم(HoLEP)
• بریدن قسمتی از پروستات به وسیله لیزر هولمیم (HoLRP)
• تبخیر پروستات به وسیله لیزر نوری (PVP)

بالا بردن پروستات از طریق مجرای ادرار

در افرادی با بزرگی پروستات خفیف، وسیله ای از طریق مجرای ادرار وارد پروستات شده و به بالا بردن آن کمک می کند. با این عمل تنگی و فشار روی مجرای ادرار کاهش می یابد.

از بین بردن سوزنی مجرای ادرار پروستات (TUNA) و ترموگرافی مجرای ادرار با استفاده از امواج میکروویو (TUMT)

در طی عمل نسبتا جدید TUNA، از سوزن هایی برای انتقال امواج رادیویی کم فرکانس به سلول های پروستات و نابود کردن آن ها استفاده می کند. در حین عمل TUNA مجرای ادرار توسط پوششی، در مقابل امواج رادیویی محافظت می شود.

در طی یک عمل TUMT، اورولوژیست کاتتری را که ژنراتور امواج میکروویو به آن متصل است، از طریق مجرای ادرار، وارد پروستات می کند. از این وسیله برای ایجاد حرارت و نابودی بافت پروستات، استفاده می شود.

هر دو روش TUNA و TUMT، می توانند به صورت سرپایی و در مطب انجام شوند. زمان بازتوانی آن ها نیز کوتاه است.

با وجود این که این دو روش، در کاهش علائم بزرگی پروستات، نسبت به دارو درمانی، تاثیر بهتری را از خود نشان داده اند، اما به خوبی جراحی های TURP و TUIP نیستند.

جراحی باز پروستات (پروستاتکتومی):

هنگامی که عمل های بسته و درون میزراهی برای بهبود علائم، موثر نباشند، جراحی باز پروستات (که نیاز به برش شکمی دارد)، ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.

این عمل به جراح امکان خروج بافت پروستات از شکم را می دهد.

معمولا عمل پروستاتکتومی، زمانی انجام می شود که پروستات بسیار بزرگ شده باشد و همچنین آسیب مثانه، سنگ مثانه یا تنگی میزراه وجود داشته باشد.

قسمت داخلی پروستات طی این عمل، برداشته می شود.

جراحی تحت بی هوشی کلی یا نخاعی انجام گرفته و بازتوانی بعد از عمل چندین هفته تا چند ماه، می تواند طول بکشد.

عوارض جانبی پروستاتکتومی مانند TURP، شامل خونریزی نیازمند انتقال خون، بی اختیاری ادرار، اختلالت نعوظ و برگشت مایع انزالی است.

این افراد به زمان بیشتری برای بستری و توانبخشی در بیمارستان، نسبت به سایر عمل های بزرگی پروستات، نیاز دارند.

زمان مراجعه به پزشک پس از عمل

برخی عوارض جانبی مانند درد و وجود خون طی ادرار، طبیعی است.

در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر به پزشک مراجعه نمایید:

• علائم عفونت مانند طب و لرز
• درد یا سوزش در حین ادرار که بیش از چند روز به طول بیانجامد
• وجود لخته های خون در ادرار
• وجود خون خیلی قرمز در ادرار
• مشکل در ادرار
• قرمزی، ورم، خونریزی یا تخلیه مایع از محل جراحی
• حالت تهوع یا استفراغ

پزشک شما را از زمان مراجعه برای بازدید پزشکی مطلع خواهد نمود.

برای اطلاع از بهبودی کامل، زمان بندی مراجعه به پزشک را طبق برنامه دنبال کنید.

درمان پروستات در طب سنتی

داروهای گیاهی نیز ممکن است علائم بزرگی پروستات را بهبود بخشند.

هرچند مطالعاتی که تاثیر مثبت این نوع درمان را نشان می دهد، بحث برانگیز است.

انجمن اورولوژی آمریکا در حال حاضر، هیچ گونه درمان گیاهی را برای کنترل بزرگی پروستات، توصیه نمی کند.

اگر شما قصد استفاده از هر گونه از این داروها را دارید، پیش از مصرف آن با پزشک مشورت کنید.

برخی از داروهای گیاهی ممکن است با داروهایی که پزشک تجویز می کند، تداخل داشته باشد.

کیفیت و خلوص مکمل های گیاهی توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA)، کنترل نمی شود، این به این معناست که این داروها، ترکیب ثابتی ندارند.

چندین مکمل گیاهی برای بزرگی پروستات وجود دارد.

با این حال پزشکان و محققین، در تجویز این مکمل های گیاهی برای بیماران، جوانب احتیاط را رعایت می کنند.

این داروها از نظر سازمان غذا و دارو استاندارد نبوده و طبق موسسه نظارت بر مکمل های غذایی NIH، کیفیت بسته های آن ها نیز، با هم متفاوت است.

همچنین اطمینان به مکمل های گیاهی به موارد بسیاری از جمله ترکیب شیمیایی، چگونگی اثر مکمل روی بدن، چگونگی آماده سازی و دوز مصرفی؛ بستگی دارد.

داروهای گیاهی نیز مانند بسیار از داروهای دیگر، ممکن است با داروهای دیگر تداخل داشته و روی عملکرد آن ها تاثیر بگذارند.

این مکمل ها دارای اثرات جانبی نیز بوده و طبق نظر سازمان اورولوژی آمریکا (AUA)، تاثیر این داروها روی پروستات و میزان اطمینان آنها نیز مورد مطالعه قرار نگرفته است.

پیش از انجام هرگونه درمان جایگزین، درباره آن به قدر کافی مطالعه کرده و حتما با پزشک خود درباره استفاده از داروهای گیاهی مشورت کنید.

گرما درمانی

یکی از روش های بهبود علائم این بیماری، نشستن در تشت آب گرم یا استفاده از جکوزی می باشد.

تجربه ثابت کرده است که آب گرم میتواند علائم پروستات را کاهش داده و باعث بهتر و راحت شدن ادرار شود.

روغن تخم کدو

امروزه با پیشرفت علم داروسازی و شناخت بیشتر اثرات درمانی این گیاه، از این روغن عمدتاً برای ساخت دارو جهت درمان ورم خوش خیم پروستات در مراحل اولیه و ثانویه استفاده می گردد.

در صورت اطمینان از خوش خیم بودن پروستات و بزرگی آن، بدون شک مصرف این روغن باعث کاهش پیری پروستات می شود.

در کشور ما نیز محصولات دارویی متنوعی برای درمان ورم خوش خیم پروستات از این روغن تولید شده و در داروخانه ها عرضه می شود.

ولی لازم به تاکید است که روغن کدوی طبی بر خلاف بسیاری از داروهای شیمیایی ورم پروستات، نه تنها میل جنسی را کاهش نمی دهد، بلکه به دلیل وجود استرول های گیاهی و تاثیر آن بر روی ساخت هورمون های استروئیدی، میتواند افزایش میل جنسی را نیز به همراه داشته باشد.

چای سبز

چای سبز یک نوشیدنی پرخاصیت در نظر گرفته می شود. این چای که سرشار از ارزش های غذایی است، پیوسته بخاطر خواص سلامتیش مورد مطالعه قرار گرفته است.

برخی از خواص مفید برای سلامتی آن عبارتند از:

• حفاظت قلبی عروقی
• حفاظت در برابر انواع مشخصی از سرطان ها
• کاهش کلسترول
• کاهش احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر
• کاهش احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون

چای سبز همچنین تاثیرات مثبتی بر روی غده پروستات دارد.

هرچند ارتباط آن با پروستات بیشتر بخاطر تحقیقی است که آن را به حفاظت در برابر سرطان پروستات مرتبط می کند و نه بزرگ شدن پروستات.

با وجود اینکه اغلب از بزرگ شدن پروستات درکنار سرطان پروستات صحبت می شود، اما انجمن سرطان پروستات براین باور است که این دو بیماری به یکدیگر ربطی نداشته و بزرگ شدن پروستات سبب افزایش یا کاهش خطر ابتلا مردان به سرطان پروستات نمی شود.

پس آیا چای سبز دارای خاصیت بالقوه برای افراد مبتلا به این بیماری می باشد؟

در مطالعه ای ارتباط میان مصرف چای سبز و بهبود سلامت مجاری ادراری و تناسلی مورد تحقیق قرار گرفت.

مردانی که در این مطالعه کوچک قرار داشتند یا مبتلا به بیماری بزرگ شدن پروستات بوده یا مشکوک به ابتلا بودند.

طبق نتایج مطالعه، مردانی که از ترکیب مکمل ۵۰۰ میلی گرمی چای سبز و سیاه استفاده کرده بودند، جریان ادرار آنها و کیفیت زندگیشان طی ۶ هفته بهبود یافته و التهابشان نیز کمتر شده بود.

با وجود اینکه نتایج غافلگیر کننده ای در این مطالعه یافت نشد، افزودن چای سبز به رژیم غذایی می تواند در بردارنده خواص بهتری برای سلامتی پروستات باشد.

چای سبز همچنین در مورد سرطان پروستات نیز دارای خواص حفاظت شیمیایی است، بنابراین انتخاب مناسبی به نظر می رسد.

مواد تشکیل دهنده فعال در چای سبز

مواد تشکیل دهنده چای سبز عبارتند از:

• اپیگلاکاتچین (EGC)
• اسید گالیک
• اسید کلروژنیک
• اسید کافئین
• پلی فنل های دیگر

در مطالعات حیوانی اخیر و مطالعات آزمایشگاهی، یک پلی فنول به نام اپیگالاکاتچین ۳-گالات (EGCG) کشف شده است که به نظر می رسد نتایج قابل توجهی بر روی پروستات دارد.

EGCG تولید بیش از حد سلول ها را کاهش داده و حتی از بروز بزرگی پروستات جلوگیری می کند.

نحوه افزودن چای سبز به رژیم غذایی

اگر نمی خواهید مداوما چای سبز بنوشید، راه های دیگری نیز برای وارد کردن آن به رژیم غذایی وجود دارد. در این حالت با شروع مصرف چای سبز، احتمالات تمامی ندارند.

• از چای سبز بعنوان مایع یک اسموتی میوه ای استفاده کنید
• پودر ماتچا را به سالاد یا خمیر شیرینی اضافه نموده یا آن را در داخل ماست یا روی میوه بریزید
• برگ های چای سبز دم کرده را به غذاهای سرخ شده یا جوشانده شده اضافه کنید
• پودر ماتچا را با نمک دریایی و سایر چاشنی ها بر روی غذاهای خوش طعم خود بپاشید
• چای سبز را بعنوان مایع اولیه برای تهیه آرد جوی دو سر استفاده کنید.

جنگ با سرطان پروستات با چای سبز

محققان دانشگاه کالیفرنیا با تجویز روزانه ۶ فنجان چای سبز به طور تصادفی به گروهی شامل ۶۷ مبتلا به سرطان پروستات که برای انجام عمل پروستاکتومی برنامه‌ریزی شده بودند، به مدت ۳ تا ۸ هفته (بسته به زمان عمل جراحی) دریافتند که نوشیدن ۶ فنجان چای سبز در روز می‌تواند نشانگرهای زیستی در بافت پروستات را در این بیماری تحت تأثیر قرار دهد.

نتایج حاصل از این پژوهش با مشاهده نمونه خون و ادرار افراد تحت درمان قبل و بعد از مصرف چای سبز حاکی از آن بود که غلظت سرم آنتی‌ژن اختصاصی پروستات (PSA) در پایان مطالعه در مقایسه با سطوح پایه آن در مردانی که چای سبز مصرف کردند کاهش یافته و علاوه بر آن میزان بیان پروتئین بافت پروستات در گروه مورد مطالعه کمتر از گروه شاهد بوده است.

از طرفی نتایج دیگر این پژوهش با رنگ‌آمیزی ایمونوهیستوشیمی نشان داد که فاکتور هسته‌ای کاپا B که نشانگر التهاب است و همچنین نشانگر ادرار از آسیب اکسیداتیو DNA به طور قابل توجهی در مردان مصرف کننده چای سبز در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافته است.

نتایج این پژوهش دیدگاه جدیدی را از مکانیسم عمل مصرف چای سبز علیه فرآیندهای التهابی که با رشد سرطان مرتبط است را ارائه کرده و آن را عاملی برای کاهش خطر ابتلا به سرطان پروستات می‌داند.

نکات مهم در رابطه با مصرف چای سبز

صرف چای سبز در دوران شیر دهی توصیه نمی شود.

مصرف چای سبز به علت داشتن پتاسیم بالا، در بیماران کلیوی توصیه نمی شود، چون بیماران کلیوی باید پتاسیم کمی مصرف کنند.

افراد‌ی که دچار تنگی نفس هستند، نباید در مصرف چای سبز زیاد‌ه‌روی کنند.

افراد‌ی که دارای بیماری فشار چشم هستند، نباید چای سبز استفاده کنند.

افرادی که میگرن دارند، باید چای سبز را به میزان کمتری استفاده کنند.

درباره انواع دیگر چای ها چطور؟

اگر تمایلی به نوشیدن چای سبز ندارید، انتخاب های دیگری هم وجود دارد.

در صورت ابتلا به بزرگی پروستات، کاهش استفاده از کافئین توصیه می شود، زیرا سبب افزایش دفع ادرار شما می شود.

می توانید از چای هایی استفاده کنید که بصورت طبیعی فاقد کافئین هستند یا یک نوع چای بدون کافئین بیابید.

چای دانه هندوانه

گفته می شود که چای دانه هندوانه، بدن را سم زدایی نموده، سبب بهبود مشکلات مثانه و تمیز شدن کلیه ها می شود.

در مطالعه کوچکی که بر روی موش ها انجام شد، محققان پس از استفاده از دانه های هندوانه شاهد بهبود سطوح آنتی ژن های مخصوص پروستات (PSA) و علائم این بیماری بودند.

دانه های هندوانه می تواند خواص مشابهی در مردان داشته باشد.

برای تهیه چای دانه هندوانه طبق مراحل زیر عمل کنید:

1.  ۴ قاشق چایخوری از دانه تازه هندوانه را آسیاب یا خرد کنید.
2.  دانه ها را در ۲ لیتر آب بمدت ۱۰ دقیقه بجوشانید.
3.  صبر کنید مایع خنک شود، سپس در یخچال قرار دهید.
4.  این نوشیدنی را تا چند روز میل نمایید.

چای ماتچا

چای ماتچا بالاترین درجه چای سبز است و بشکل پودر می باشد.

بخاطر داشته باشید که این چای، حاوی کافئین بسیار است.

برای درست کردن چای از نوع باکیفیت آن استفاده کنید.

همچنین می توانید از نوع پختنی آن در غذاها نیز استفاده کنید.

در اینجا دستورالعمل های اولیه برای تهیه چای ماتچا عنوان شده است:

1. ۲ قاشق چایخوری از پودر ماتچا را در داخل یک کاسه گود بریزید.
2. با استفاده از یک الک کوچک، آن را در داخل یک کاسه الک کنید.
3. نصف فنجان آب جوش را در داخل کاسه ریخته و تا وقتی که چای کف کند آن را هم بزنید.
4. مابقی آب جوش را در داخل کاسه ریخته و هم بزنید
5. این چای بصورت سنتی با یک شیرین کننده کوچک مانند نبات میل می شود.

چای گزنه

چای ریشه خاردار گزنه می تواند دارویی طبیعی برای درمان اختلالات مربوط به پروستات باشد.

مطالعه ای که در سال ۲۰۱۵ بر روی موش های بزرگسال انجام شد، نشان داد که استفاده ۶ هفته ای از عصاره ریشه گزنه می تواند از برخی تاثیرات بزرگ شدن پروستات جلوگیری کند.

می توانید این چای را بصورت آزاد یا کیسه ای خریده یا در صورت دسترسی می توانید از گیاه تازه آن استفاده کنید.

همچنین این چای در قالب کپسول یا عرق نیز قابل استفاده است.

عوارض جانبی ممکن است شامل خارش، احتباس مایع و انقباض شکمی شود.

در صورت داشتن دیابت، فشار خون پایین یا مشکلات کلیوی از ریشه گزنه استفاده نکنید.

همچنین از مصرف ریشه گزنه با مواد زیر اجتناب کنید:

• لیتیوم
• داروهای دیابت
• داروهای فشار خون
• مسکن ها
• وارفارین (کومادین)

چای پیگوم

پیگوم درختی است که تصور می شود پوست آن سبب بهبود عملکرد ادرار شده و گاهی اوقات بعنوان یک درمان گیاهی برای دران بزرگ شدن پروستات استفاده می شود.

می توانید از پوست این درخت که بصورت پودر شده هم موجود می باشد، بصورت دم کرده هم استفاده کنید.

مقداری از پوست درخت را حداقل به مدت ۱۰ دقیقه در یک فنجان آب بخیسانید.

می توانید پودر آن را بمدت ۵ دقیقه بخیسانید.

این چای را ۳-۴ مرتبه در روز میل کنید.

می توانید پیگوم را به شکل کپسول هم تهیه نمایید.

این چای ممکن است سبب درد در ناحیه شکم شود.

چای ترش

این چای فاقد کافئین بوده و سبب افزایش سلامت می شود.

مشخص شده که این چای دارای تاثیرات مثبتی بر روی فشار خون و سطوح چربی در بدن است و می تواند دارای ویژگی های ضد سرطانی نیز باشد.

همچنین این چای تاثیرات مثبتی بر روی پروستات نیز بجای می گذارد، گرچه مطالعات انجام شده در این زمینه مربوط به سرطان پروستات است و نه بزرگ شدن پروستات.

مزه ترش و تند این چای، نوشیدن آن را آسان می سازد. می توانید در تهیه چای از گل های خشک شده یا تازه چای مکه (چای ترش) استفاده کنید.

این چای را بصورت گرم یا خنک با عسل و مقداری لیموی تازه میل کنید.

چای ترش می تواند بر روی سطوح قند و فشار خون تاثیر گذارد و با استامینوفن تداخل داشته باشد.

تا دو هفته قبل از عمل جراحی از این چای استفاده نکنید.

نخل اره ای

یکی از معروف ترین مکمل های دارویی در درمان بزرگی پروستات، نخل اره ای یا نخل بادبزنی است. این ترکیب از میوه رسیده نخل اره ای، گرفته می شود.

قرن ها از این گیاه، به عنوان داروی جایگزین برای بهبود علائم مشکلات ادراری، از جمله علائمی که توسط پروستات بزرگ ایجاد می شدند، استفاده شده است.

طبق سازمان ملی سلامت (NIH)، چند مطالعه آماری کوچک نخل اره ای را برای بهبود علائم بزرگی پروستات، موثر دانسته اند.

با این حال طبق گزارش NIH، هنگامی که مطالعات بزرگی در این زمینه صورت گرفت، هیچ گونه بهبودی نسبت به افرادی که دارونما مصرف می کردند، مشاهده نشد.

محققان همچنان به دنبال خاصیت ضد التهابی و ضد هورمونی در گیاه نخل اره ای برای استفاده ترکیبی از آن در داروها، هستند.

تصور می شود که این ترکیب با ممانعت از رسیدن تستوسترون به پروستات، مانند عملکرد ۵-آلفا-ردوکتاز، از رشد آن جلوگیری می کنند.

مطالعات درمورد این ترکیب، نتایج گوناگونی را نشان داده است.

با توجه به تحقیقات اخیری که با انتخاب تصادفی بیماران صورت گرفته بود، گیاه نخل تاثیر بیشتری از دارونماهایی که به بیماران داده می شد، نداشته و علائم بیماری نیز، بهبود نیافته اند.

با این حال در تحقیقاتی دیگر، تاثیر این گیاه را مانند فیناستراید، دانسته اند.

ممکن است تفاوت نتایج این مطالعات به علت کیفیت محصول گیاهی مورد استفاده (دوز دارویی، ترکیبات یا خلوص) بوده باشد.

بسیاری از مطالعات نیز، به خوبی بررسی و کنترل نمی شوند.

نخل بادبزنی برای استفاده بی خطر است، اما ممکن است اثرات جانبی کوچکی مانند دل پیچه و سردرد را به همراه داشته باشد.

بتا-سیتوسترول

داروهای گیاهی، ترکیباتی از چند گیاه مختلف که حاوی ترکیبات شبه کلسترولی به نام سیتوسترول ها و فیتوسترول ها (چربی های گیاهی) هستند؛ می باشند.

این ترکیب از دانه گیاه گندم، گرفته می شود.

برخی منابع کاهش علائم ادراری بزرگی پروستات را با مصرف این دارو نشان می دهند.

تحقیقات مختلفی نشان داده است که بتا سیتوسترول می تواند علائم ادراری بزرگی پروستات، از جمله قدرت جریان ادرار را بهبود بخشد.

برخی از دانشمندان نیز اظهار دارند که این چربی های گیاهی، مانند بتاسیتوسترول که در نخل بادبزنی نیز یافت می شود، بزرگی پروستات را می تواند درمان می کنند.

استفاده از بتاسیتوسترول ها تاکنون، اثر جانبی به خصوصی را به همراه نداشته است، با این حال هنوز پزشکان درباره اثرات استفاده طولانی مدت از درمان های طبیعی، اطلاعی ندارند.

با این حال، بررسی این ترکیب در ۴ مطالعه مختلف این ترکیبات نشان می دهد که؛ این ترکیب میزان جریان ادرار را افزایش نداده، پروستات را کوچک نمی کند و در بهبود تخلیه مثانه نقشی ندارد.

پیجیوم

پیجیوم از پوست درخت آلوی آفریقایی، گرفته می شود و از زمان های قدیم، به عنوان داروی سنتی برای درمان مشکلات ادراری، مورد استفاده قرار می گرفته است.

پیجیوم اغلب برای درمان علائم بزرگی پروستات و به خصوص در اروپا کاربرد داشته است.

به علت نامعتبر بودن مطالعاتی که روی آن انجام گرفته است، تعیین اثربخشی آن دشوار است.

طبق مجله اورولوژی کانادا، چندین مطالعه کوچک نتایج دیگری را نیز، منتشر کرده اند. پیجیوم برای استفاده درمانی بی خطر بوده اما می تواند باعث دل پیچه و سردرد در  برخی افراد شود.

در رابطه با اثرات استفاده طولانی مدت آن، مطالعه ای صورت نگرفته است.

تحقیقات زیادی تاثیر مثبت پیجیوم بر بزرگی پروستات را نشان می دهند.

در ۱۸ مطالعه، این ترکیب دو برابر بیشتر از دارونما در بهبود علائم پروستات تاثیر داشته و جریان ادرار را تا ۲۵ درصد افزایش می دهد.

شیره دانه چچم

شیره دانه چچم (نوعی گندم) از دانه سه نوع گیاه؛ گندم سیاه، لوئیچه چمنی و ذرت ساخته می شود.

مطالعات منتشر شده در BJU بهبودی علائم در هنگام ادرار شبانه را در مردانی که از شیره دانه چچم استفاده می کرده اند، نسبت به افرادی که دارونما استفاده می کرده اند، نشان داده است.

با این حال، این مطالعه طی ۶ ماه انجام گرفت و تفاوت تاثیر درمان گیاهی با داروها، به خوبی در آن بررسی نشده است.

گزنه گوشتی

اگر به طور اتفاقی به یک گیاه گزنه گوشتی اروپایی دست بزنید، موهای روی برگ های آن، تیز شده و در پوست ایجاد درد می کنند. اما این گیاه می تواند دارای فواید درمانی نیز باشد.

گزنه گوشتی، برخی از علائم بزرگی پروستات را از بین برده و بیشتر در اروپا مورد استفاده قرار می گیرد.

با این وجود، تاثیرات این گیاه به مطالعه و بررسی بیشتری نیاز دارد. در حال حاضر، هیچ نوع مدرک علمی معتبری، تاثیر این نوع درمان را تایید نکرده است.

در برخی مواقع از گیاه گزنه، به صورت ترکیبی همراه با سایر درمان های طبیعی بزرگی پروستات، مانند پیجیوم یا نخل بادبزنی استفاده می شود. اثرات جانبی گزنه، معمولا خفیف بوده و شامل دل پیچه و دانه های پوستی است.

تغذیه و درمان بزرگی پروستات

نقش تغذیه در پیشگیری از بزرگی پروستات و درمان علائم آن همچنان در حال بررسی است.

یک مطالعه ۴ ساله در چین، اخیرا به مطالعه تاثیر رژیم غذایی روی علائم بزرگی پروستات پرداخته است.

محققان دریافتند مردانی که میزان زیادی میوه و سبزیجات، به خصوص گوجه و گیاهان برگ دار و تیره، در رژیم غذایی خود استفاده می کنند؛ خطر ابتلا به بزرگی و سرطان پروستات در آن ها کمتر بوده و در صورت ابتلا، علائم این بیماری در آن ها خفیف تر و احتمال بدخیم شدن بیماری در آن ها نیز، کمتر است.

محققان باور دارند که ترکیباتی که در یک رژیم غذایی سالم وجود دارد، در سلامتی موثرند، نه تنها یک ماده مغذی!

استفاده از درمان های گیاهی

باید بدانید که، تنها به این خاطر که یک محصول دارای برچسب “طبیعی” است، به معنای بی خطر، سالم یا موثر بودن آن نیست.

به خاطر داشته باشید که FDA، داروهای گیاهی را کنترل نکرده و این به این معناست که شما نمی توانید از وجود ترکیباتی که روی بسته بندی درج شده است، کاملا مطمئن باشید.

داروهای گیاهی نیز، دارای اثرات جانبی بوده و می توانند با سایر داروهایی که مصرف می کنید، تداخل داشته باشند.

پیش از مصرف هرگونه مکمل گیاهی و طبیعی، با پزشک مشورت کنید.

خط مشی درمان بزرگی پروستات

محققان به تحقیق و مطالعه درباره روش های جدید درمان بزرگی پروستات، ادامه می دهند.

داروهای جدیدی نیز در این زمینه در حال گسترش بوده و با تلاش پزشکان این بیماری مانند قبل، کشنده نیست.

امروزه پزشکان با سعی در کاهش عوارض جانبی درمان، روی کیفیت زندگی پس از درمان بیماری تمرکز کرده اند.

درمانی به نام ترموگرافی با آب احیا شده (WIT)، که از آب داغ و بادکنک های پر از هوا برای جدا کردن قسمت اضافه پروستات بدون آسیب دیدن قسمت های سالم استفاده می کند، در حال آزمایش است.

این عمل تنها با بی حسی موضعی اجرا می شود. نتایج این شیوه ممکن است ۳ تا ۴ ماه به صورت کامل بروز پیدا نکند.

با این حال، آزمایشات اولیه WIT نتایج خوبی را با دو برابر کردن جریان ادرار، نشان داده است اما انجمن اورولوژی آمریکا این روش را به عنوان گزینه قابل اطمینانی برای درمان پروستات نمی داند.

کافئین و تاثیر آن بر پروستات

کافئین می تواند سبب وخیم تر شدن علائم بیماری پروستات شود.

کافئین چگونه بر روی پروستات تاثیر می گذارد؟

کافئین بیشتر در مواد زیر یافت می شود:

• قهوه
• چای
• شکلات
• نوشابه ها
• برخی داروها
• برخی مکمل ها

کافئین می تواند سبب تحریک سلامتی، سرعت تپش قلب و دشواری در خوابیدن شود.

همچنین سبب افزایش ادرار می شود.

زیرا کافئین یک پیشاب آور است و سبب افزایش سرعت تولید ادرار می شود.

همچنین سبب افزایش حساسیت و انقباض مثانه می شود.

در صورت ابتلا به پروستات، کافئین می تواند تکرر و اضطرار به دفع ادرار را افزایش دهد.

در صورت داشتن یک مثانه بیش فعال (OAB)، این مساله بیشتر قابل توجه است.

در مطالعه ای کوچک بر روی افراد دارای علائم این بیماری، تاثیر کافئین بر روی عملکرد مثانه اندازه گیری شد.

محققان دریافتند که استفاده از مقدار ۴٫۵ میلی گرم از کافئین بجای آب، دارای تاثیری پیشاب آور بر روی افراد مبتلا به مثانه بیش فعال است.

کافئین همچنین سبب افزایش جریان ادرار و میزان دفع آن نیز شد.

نکاتی درباره قطع مصرف کافئین

کنار گذاشتن کافئین می تواند به بهبود علائم بیماری پروستات کمک کند، اما انجام این کار چالش برانگیز است.

کافئین یک تهییج کننده است و اغلب اعتیاد آور است.

ترک کافئین بعنوان یک اختلال شناخته شده و در دسته اختلالات روانی شناختی و آماری قرار دارد.

شایع ترین علائم ترک کافئین عبارتند از:

• خستگی
• سردرد
• کج خلقی و افسردگی
• علائم شبیه به آنفولانزا

در اینجا نکاتی راجع به کاهش مصرف کافئین و شدت علائم ترک آن ذکر شده است:

ثبت میزان مصرف:

دانستن میزان مصرف روزانه کافئین موجود در قهوه، چای، شکلات، داروها و غذاها می تواند در ترک آن به شما کمک کند.

به یکباره مصرف قهوه را متوقف نکنید:

این موضوع سبب تشدید علائم ترک می شود.

در عوض، بتدریج مصرف کافه را کاهش دهید. مثلا، اگر روزانه دو فنجان قهوه می نوشید، آن را به یک فنجان برسانید یا نیمی از یک فنجان را از یک قهوه بدون کافئین و نیمی را با قهوه معمولی پر کنید.

دم کردن مقدار کمتر:

می توانید با دم کردن مقدار کمتری قهوه، به راحتی قفدار کافئین را در نوبت صبح کاهش دهید.

کنار گذاشتن کافئین:

استفاده از چای های گیاهی یا بدون کافئین بجای چای معمولی

استراحت کافی:

اگر بیش از حد خسته باشید، برای دریافت سریعتر انرژی ممکن است تمایل بیشتری به استفاده از کافئین داشته باشید.

قدم زدن:

اگر در طی روز احساس خستگی می کنید، می توانید به مدت ۵-۱۰ دقیقه قدم بزنید.

این امر به دریافت انرژی و پرهیز از خوردن قهوه اضافی کمک خواهد کرد.

دانستن مواد استفاده شده در داروهای تجویزی و بدون نسخه و مکمل ها نیز حائز اهمیت است.

برخی داروهای تسکین دهنده مانند اکسدرین و میدول، حاوی مقادیر بالایی از کافئین هستند.

آنتی بیوتیک سیپروفلوکسازین (سیپرو) و نورفلوکسازین (نروکسین) می توانند مدت زمان ماندگاری کافئین در بدن را افزایش دهند.

داروهایی برای جلوگیری از سرماخوردگی است، می تواند سبب افزایش غلظت کافئین در جریان خون شود.

سایر تغییرات در سبک زندگی

درمان های مختلفی برای پروستات وجود دارد.

شما ممکن است به درمان احتیاج نداشته باشید یا نیاز به درمان و عمل جراحی داشته باشید.

علاوه بر محدود نمودن کافئین، می توانید با استفاده از عادات زیر در سبک زندگی، از مزایای آنها بهره مند شوید:

• هنگام بیدار شدن از خواب یا هر زمانی که نیاز می بینید، ادرار خود را دفع کنید
• از خوردن کافئین و الکل مخصوصا در هنگام شب پرهیز کنید
• به یکباره مقدار زیادی مایع مصرف نکنید.
• دو ساعت قبل از خواب نوشیدنی مصرف نکنید.
• از ضد انعقاد ها و آنتی هیستامین ها استفاده نکید، زیرا اینها سبب افزایش علائم پروستات می شوند.
• از سرد شدن بیش از حد بدن پرهیز کنید.
• ورزش منظم داشته باشید.
• برای تقویت عضلات لگن، ورزش کگل را انجام دهید.

پروستات و رابطه جنسی

بزرگ شدن پروستات که با نام هایپرپلازی پروستات خوش خیم شناخته می شود و اختلال نعوظ، دو مساله جدا از هم هستند.

احتمال وجود هر دو با گذر سن افزایش می یابد اما یکی از آنها سبب ایجاد مشکل در سرویس بهداشتی و دیگری سبب ایجاد مشکل در اتاق خواب می شود.

هرچند هر دوی این مسایل از جهاتی به یکدیگر مرتبط هستند.

بیماری پروستات زمانی اتفاق می افتد که پروستات شما بزرگ شود اما سرطان علت آن نیست.

پروستات یک مرد بیشتر در سنین بزرگسالی او به رشد ادامه می دهد.

به همین دلیل بیشتر مردان مسن مبتلا به این مشکل می شوند.

اختلال نعوظ به معنای عدم توانایی در حفظ یا رها نمودن نعوظ است.

این بیماری می تواند بدلیل شرایط جسمی زیر رخ دهد:

• بیماری قلبی
• تستوسترون پایین
• دیابت

همچنین می تواند در نتیجه مشکلات روانی نیز ایجاد شود.

این دو مساله ضرورتا بهم ارتباط ندارند، اما درمان های مشخصی که سبب بهبود این بیماری می شوند، ممکن است دارای عوارض جانبی جنسی بوده و  باعث ایجاد اختلال نعوظ شوند.

از طرف دیگر، درمان اختلال نعوظ می تواند سبب بهبود علائم پروستات بزرگ شده شود.

مشکلات پس از جراحی

مردان پس از انجام جراحی TURP، اغلب شاهد عوارض جانبی جنسی پس از عمل هستند.

طبق تحقیقات دانشکده پزشکی هاروارد، ۵۰-۷۵ درصد از مردان پس از TURP انزال پس گرد را تجربه می کنند.

این بدان معناست که منی خارج شده طی ارگاسم بجای خروج از آلت، وارد مثانه می شود.

انزال پس گرد گاهی اوقات ارگاسم خشک نامیده می شود.

این نوع ارگاسم خطرناک نیست اما می تواند بر روی باروری مردان تاثیر گذارد.

برخی از مردانی که تحت عمل TURP بوده اند، اختلال نعوظ را نیز تجربه کرده اند.

این یک عارضه جانبی شایع جراحی نیست، بلکه فقط در ۵-۱۰% مردان رخ می دهد.

داروهای پروستات و عوارض جانبی جنسی

برخی از داروهایی که در درمان بیماری پروستات استفاده می شوند، می تواند سبب ایجاد مشکلاتی در حفظ نعوظ شوند.

مردانی که از مسدود کننده های آلفا مانند داکسازوسین (کاردورا) و ترزازوسین (هایترین)استفاده می کنند، ممکن است شاهد انزال کاهش یافته باشند.

علت این امر آن است که مسدود کننده های آلفا مثانه و سلول های عضله پروستات را ریلکس می کنند.

مهارکننده های ردوکتاز آلفا نیز منجر به اختلال نعوظ می شوند.

بعلاوه، کاهش تحریک جنسی نیز یکی از عوارض احتمالی جانبی مهارکننده های آلفای دوتاسترید و فیناستراید است.

طبق گزارشات، تقریبا ۳% از افرادی که از دوتاسترید (آودرت) استفاده کرده بودند، شاهد کاهش میل جنسی در ۶ ماهه اول بودند.

حدود ۶٫۴% از افرادی که از فیناستراید (پروسکار) استفاده کرده بودند، این تجربه را در سال اول داشتند.

حدود ۴٫۵% از کسانی که از قرص های دوتاسترید – تامسولوسین استفاده کرده بودند، کاهش میل جنسی در ۶ ماه اول را گزارش نمودند.

مردانی که از این داروها استفاده می کنند، ممکن است با کاهش تعداد و مقدار اسپرم و حرکت کمتر آن مواجه شوند.

این تاثیرات با ادامه روند استفاده از داروها کاهش می یابد.

درمان های پروستات و اختلال نعوظ

داروهایی که برای اختلال نعوظ استفاده می شوند، ممکن است به بهبود پروستات نیز کمک کنند.

داروهای اختلال نعوظ که در ادامه ذکر شده، همگی می توانند سبب کاهش علائم بیماری پروستات می شوند:

• سیلدنافیل (ویاگرا)
• واردینافیل (لویترا)
• تادالافیل (سیالیس)

هرچند، استفاده از این داورها برای درمان پروستات کاملا مورد تایید قرار نگرفته است.

این داروها مانع از شکسته شدن ماده شیمیایی سایکلیک گوانوسین منوفسفات (cGMP) توسط پروتئینی می شوند که مسبب افزایش جریان خون به داخل آلت تناسلی است.

با مهار پروتئینی که cGMP را می شکند، جریان خون در آلت تناسلی افزایش می یابد.

در تئوری، داروهای اختلال نعوظ می توانند سبب تقویت سطوح cGMP در مثانه و پروستات شوند.

cGMP و جریان خون افزایش یافته، سبب ریلکس شدن سلول های مثانه و پروستات شده و منجر به جریان بیشتر ادرار می گردند.

در مطالعه ای که برای مقایسه تادالافیل و دارونما انجام شد، مشخص گردید مردانی که روزانه از ۵ میلی گرم تادالافیل استفاده می کنند، شاهد بهبودی چشمگیری در علائم پروستات و ED بوده اند.

در آزمایشی دیگر، در ۱۰۸ مردی که دو بار در روز از ۱۰۸ میلی گرم واردنافیل استفاده کرده بودند، در مقایسه با ۱۱۳ مردی که از دارونما استفاده کرده بودند، بهبود قابل ملاحظه ای در علائم پروستات مشاهده شد.

این مردان در گروه سنی ۴۵-۶۴ سال بوده و دارای سابقه پروستات بودند.

این مطالعه همچنین شامل افراد مبتلا به اختلال نعوظ بود.

نتایج دربردارنده بهبود در علائم این بیماری و اختلال نعوظ در مردانی بود که مبتلا هر دو مورد بودند.

با پزشک خود صحبت کنید

مطالعات صورت گرفته درباره داروهای اختلال نعوظ و توانایی آن در بهبود علائم پروستات بزرگ شده، تنها در یک بازه زمانی کوتاه انجام شده است و تنها به بررسی تفاوت میان داروهای اختلال نعوظ و یک دارونما پرداخته اند.

نتایج مشخصند اما داده های مربوط به دوره طولانی مدت نمی باشند.

مطالعاتی که انجام شده، بصورت کامل نشان دهنده ایمنی و تاثیر این داروها برای درمان علائم مجاری ادراری و پروستات بزرگ شده نیستند.

در این مطالعات نیاز به شواهد بیشتری است که مستقیما به مقایسه این داروها و این بیماری بپردازد.

داروهای اختلال نعوظ و مسدود کننده های آلفا، سبب کاهش فشار خون می شوند.

اگر داروهای اختلال نعوظ و پروستات را همزمان استفاده می کنید، پزشک می تواند از شما بخواهد که بمنظور اجتناب از سرگیجه یا افت فشار خون، هر یک از داروها را در زمان های مختلف از روز استفاده کنید.

پزشک همچنین می تواند توصیه هایی مربوط به تغییرات سبک زندگی و انجام ورزش داشته باشد که سبب بهبود وضعیت شما می شود.

 

منبع: وب ام دی – مدیکال نیوز تودی – هلس لاین – هلس لاین – هلس لاین – هلس لاین – تنا –هلس لاین – هلس لاین – هلس لاین